Hola allemaal!!

We hebben het even af laten weten, maar hebben inmiddels alweer een heel verhaal voor jullie klaar staan! We waren gebleven bij de machu picchu, dus hier zullen we ook weer beginnen! En ik zou er maar even goed voor gaan zitten.....

Hoofdstuk 1, MACHU PICCHU 'by car'

Machu Picchu, dag 1

Dinsdagochtend stonden wij om 04.00 uur klaar om met de auto richting Aquas Callientes te gaan. Onze trip naar de Machu Picchu zou in totaal 3 dagen gaan duren. Als alles volgens plan zou verlopen, zouden wij in dit dorpje (wat vlakbij de Machu Picchu ligt) de eerste nacht verblijven. Eigenlijk zouden wij om 08.30 met de auto vertrekken, maar er was ons de
avond voor vertrek nog even meedegedeeld dat de normale, en vooral snelle route te gevaarlijk was geworden door zware regenval. Hierdoor zouden wij een andere, langere weg moeten nemen..wat dus ook betekende dat we eerder weg moesten.
Ochtendmensen als wij zijn hadden wij natuurlijk helemaal geen problemen met het feit dat onze wekker dan om 03.00 uur zou gaan!

Het busje kwam tot onze verbazing maar een kwartiertje te laat.. nu kon ons tripje naar de Machu Picchu echt beginnen! Wij deelden het busje met 4 Israeliers, 5 Argentijnen en een koppeltje waarvan wij dachten dat ze uit Brazilie kwamen.

Vanuit Cusco zouden wij naar Santa Maria rijden. In Santa Maria zouden we gaan ontbijten om met onze volle buikjes vervolgens richting Santa Teresia te rijden. Rond half 4 zouden wij in Santa Teresia aankomen, want om 4uur ging onze trein vanuit Santa Teresia naar Aquas Callientes waar wij om half 5 aan zouden komen. Dat was althans de planning.....

Tot aan Santa Maria verliep onze trip eigenlijk vlekkeloos. We hadden lekker ontbeten en gesocialiced met vooral onze Israelische lotgenoten! Het lekkere ontbijt viel bij één
van onze Argentijnse meedereizigers niet zo goed op de maag, want ergens bovenop een
berg tussen Santa Maria en Santa Teresia vond hij het nodig om zijn ontbijt over de
vloer van de bus te verspreiden. De walm van zijn uitgebraakte ontbijt hing al snel
door de hele bus heen waardoor iedereen de bus uit snelde!! Terwijl wij frisse lucht
aan het inademen waren, en genoten van het schitterende uitzicht (we bevonden ons immers
ergens bovenop een berg) moest onze misselijke Argentijn zijn eigenlijk bende opruimen.
Aan de vlekkeloosheid van onze trip was duss abrupt een einde gekomen!! Waarschijnlijk
was het een voorbode op de rest van wat nog komen zou, wantt...
Wij kwamen erachter dat onze busschauffeur en de gids de weg kwijt waren. We waren namelijk al 3x over dezelfde brug gereden die ons telkens over dezelfde rivier leidde. Uiteindelijk kwamen wij uit in een klein dorpje ergens in de middle of nowhere. Tot overmaat van ramp vonden de remmen van het busje het nodig om het uitgerekend hier te begeven!! Er zat dus niets anders op om met zijn allen uit het busje te stappen en te wachten totdat de remmen het weer deden. Want het was niet erg geruststellend te bedenken dat de remmen het niet deden met verschillende bergpassen in het verschiet.... En wat doe je als je als gids opgescheept zit met een groep ongeduldige toeristen? Inderdaad het eerste de beste restaurant opzoeken om te lunchen!

Het restaurant waar wij waren beland schotelde ons een soep voor waar hele aardappelen, wortels en bladeren van één of andere wilg indreven. Daarna mochten wij lekker smullen van de specialiteit van het huis.. rubberen pesto spaghetti! Jammiee... onze eerste Peruaanse maaltijd hadden wij nu ook achter de kiezen! Terwijl we aan het genieten waren van onze lunch werd er druk aan ons busje gesleuteld,en toen we terugkeerden van onze lunch konden wij in het busje stappen om ons reis te vervolgen. We reden weer over dezelfde weg terug, om weer over dezelfde brug over diezelfde rivier te rijden in de richting van Santa Teresia! Eenmaal rijdend op de goede weg kwamen wij er al snel achter dat dit niet zomaar een route was...
Er lagen verschillende hoge bergtoppen in het verschiet en die zouden wij moeten trotseren met ons busje waarvan de remmen blijkbaar niet meer helemaal optimaal functioneerden!
Ook asfalteren ze de wegen hier niet en van brede wegen hebben ze ook niet gehoord! Dus al hobbelend hielden wij ons hart vast als we weer een mooi uitzicht hadden over een diep ravijn wanneer wij uit het zijraampje keken!! Het was echt een DEATH ROAD!! De Argentijnen deden het tijdens deze death road allemaal in hun broek, één van hen was volgens ons het thuisfront al voor de laatste keer aan het bellen! De Israeliers wisten soms nog een grapje te maken, waarop gespannen gelachen werd. En het Braziliaanse stelletje vond het leuk om foto´s te maken van hun doosbange medereizigers achter hen.. En Hil en ik noujaa je kunt zeggen dat het huilen ons nader stond dan het lachenn, je zou het bijna niet geloven maar het is toch echt waar..

Uiteindelijk kwamen wij na een paar busjes op wonderbaarlijke wijze te hebben gepasseerd, zonder ze pletter te zijn gevallen, en verschillende rivieren die op 4000 meter hoogte gewoon over de wegliepen te hebben getrotseerd tot stilstand. De weg was namelijk geblokkeerd door een rotsenlawine. De laatste 60 minuten moesten we dus gaan wandelen. Gelukkig hadden wij onze 'hummers' (onze charmante bergschoentjes) aan toen we langs deze rotsenravage moesten klauteren met een diep ravijn links van ons.... (zie ook de foto's) Uiteindelijk heeft iedereen veilig de overkant weten te halen. De Peruaanse bouwvakkers die daar aan het werk waren vonden het nodig om een complete papparazi fotosessie van ons te maken terwijl wij ons heel charmant over de rotsblokken aan het manoevreren waren. En toen we aan de andere kant van het ravijn stonden bij te komen van de klim die we net gemaakt hadden, kwamen ze ook doodleuk nog even vragen of we ook met hun op de foto wouden.
Achhjaa... daar kunnen wij inmiddels al wel om lachen!

Na een uur gewandeld te hebben kwamen wij aan in Santa Teresia. Volgens de planning zouden wij hier dan om 16.00 uur de trein pakken naar Aquas Callientes. Maar doordat de busschauffeur en de gids niet geheel op de hoogte waren van de juiste route en de rotsenlawine als klap op de vuurpijl ook roet in het eten gooide was het inmiddels al 19.00 uur, wat betekende dat we de trein netttt hadden gemist! De nacht zouden wij dus in Santa Teresia door moeten brengen.. en ondanks dat we iedereen probeerden op te zwepen om de 3uur durende wandeling naar Aquas Callientes in het donker voort te zetten. Helaas zag bijna niemand dit zitten, zelfs onze gids niet.. ze hadden inmiddels niet voor niets de Machu Picchu
'by car' geboekt!!
In Aquas Callientes zou onze groep ook opgesplitst worden in een Engelse en een Spaanse groep. Dit betekende dat wij ons avontuur richting de Machu Picchu voort moesten zetten samen met onze 4 Israelische vrienden en onze gids Benny (Benjamin).

Het hostel waar wij door onze gids naartoe werden geleid stortte van ellende bijna in elkaar en behalve dat wij met elkaar op de kamer sliepen zouden we ook worden vergezeld door tientallen insecten. Heel gezellig al die insecten, maar aan onze Israelische vrienden alleen al hadden wij ook wel genoeg!
´s Avonds hebben wij gezellig met zijn zevenen gegeten zodat we een goede bodem hadden voor het potje kaarten wat we hebben geleerd van onze friends! Hierna kropen wij snel ons bugggggggbedje in want we zouden de volgende ochtend vroeg op moeten staan, de wekker stond nu op 04.00 uur!!

Machu Picchu, dag 2

Ondanks dat wij onze wekker braaf om 04.00 uur hadden gezet vonden we het nodig om heerlijk in ons bugggbedje te blijven liggen zodat wij ons lekker gehaast binnen 10 minuutjes moesten klaar maken.. De dag begon dus alweer goed!
Benny, de gids, stond ons al fris en fruitig op te wachten samen met onze 4 Israelische vrienden. Met zijn allen liepen wij naar het busje die ons halverwege Aquas Callientes zou brengen. Halverwege betekent dat wij het laatste stuk zouden moeten wandelen, wat
ongeveer 3uur zou zijn. Helaas was de weg na 10 minuten rijden geblokkeerd dooor.. je raadt het al.. weer een rotsenlawine.
Dat betekende dat er geen 3uur maar een 7uur durende wandeling op ons te wachten stond!! En dat om 04.30 zonder breakfast en zonder energie. Het eerste obstakel stond ons na 30 voetstappen al op te wachten... Een ontzettend wilde rivier waar wij met een gammele kabelbaan, in een bouwvakkershijskraanbakje, overheen moesten. Bij iedereen zonk hen de moed weer in de schoenen, maar na ongeveer 20 minuten waren we allemaal veilig aan de andere zijde van de rivier! Fieeeuww..

Nu konden wij de wandeling voortzetten, berg opwaards, heerlijk in de regen. Na 3uur wandelen was het nog steeds niet gestopt met regenen en waren wij nog steeds niet in Aquas Callientes aangekomen. Wel hadden we, als drijfnatte katjes, bijna het treinstation bereikt. Een schrale troost was dat wij het laatste stuk in de trein zouden doorbrengen. Althans dat had onze gids in gedachten.... Het treinpersoneel werkte jammer genoeg niet mee, want deze trein was alleen voor locals! En hoe Peruaans wij er ook uit probeerden te zien (niet dat wij daar na die wandeling nog energie voor hadden) het enige wat voor ons in het verschiet lag was weer een wandeling van minstens dezelfde duur! Wij konden ons geluk allemaaal niet op!!!! Omdat het nog steeds regende besloten Hilde en ik, eindelijk maar tochh.. onze poncho´s aan te trekken. Erg charmant zag het er niet uit. Hilde werd al snel de walking condom genoemd en Chantal de klokkenluider van de notre dame... En zoals dat altijd gaat met het aantrekken van poncho´s, en helaas was ook deze keer geen uitzondering...hadden wij nog geen 10 minuten onze haute couture poncho´s aan of het stopt met regenen... Het heeft vervolgens de hele reis niet meer geregend en de zon begon zelfs te schijnen!

Rond 13.00uur kwamen wij steen kapot aan in Aquas Callientes. Gelukkig lag ons hostel helemaal achterin het stadje, dus de wandeling was nog niet over. Het hostel waarin wij zouden overnachten was het Priwa hostel. Daarvan krulden onze mondhoekjes nog een beetje omhoog. We hebben gelijk onze hummers uitgetrokken en zijn gelijk onder de douche gesprongen zodat wij frisde Machu Picchu tegemoet konden gaan.
Onze friends wilden liever als stinkies maar met een volle maag dit wereldwonder bekijken. Dus terwijl wij aan het douchen waren,waren de Israeliers samen met onze gids aan het eten.

Na het maaltje kwamen onze friends met een geweldig nieuw plan (wat wij zelf inmiddels ook al lang hadden bedacht), Het oorspronkelijke plan was eigenlijk om precies dezelfde dodemans route terug te klauteren/rijden/scheuren... verassend genoeg hadden wij hier niet heellll veel zin in en omdat we nog een aantal leuke reisbestemmingen in het verschiet
hebben liggen,hebben we maar besloten om voor de veilige optie te kiezen. Deze veilige optie was een luxe treinticket richting cusco, die we dus diezelfde dag nog hebben veroverd samen met onze israelische friends.

Toen iedereen ready was wilden wij allemaal wel eens zien aan wat voor wereldwonder wij bijna ons leven hadden verloren. Met zijn allen stapten wij in een busje dat ons naar de Machu Picchu reedt, ditmaal hoefden wij geen gevaarlijke bergpassen te trotseren. Na 20minuten kwamen we op de berg aan. Hier kregen we gelijk een leuk souvenir en aandenken aan onze
levensgevaarlijke tocht,namelijk een machu picchu stempel in ons paspoort! Na nog een aantal trappen te hebben beklommen (die konden er ook nog wel bij) stonden we eindelijk op de top en....het was het allemaal dubbel en dwars waard!!! we hadden nog wel 3 ravijnen willen trotseren om dit wereldwonder te kunnen bewonderen! De foto's zeggen vast en zeker genoeg...nadat we genoeg kiekjes hadden gemaakt en een interessante geschiedenis les van onze gids benny achter de kiezen hadden zijn we met zijn allen weer de bus ingestrompeld en regelrecht naar een restaurant gereden. Hier hebben we ons lekker volgegeten en zijn we vervolgens met ronde buikjes in ons instectenvrije-bedje gekropen....

De terugreis hebben we afgelegd zonder enige moeite (deze trein was gelukkig niet alleen voor de locals) waarna we weerveilig in Cusco zijn aangekomen. Hier hadden wij nog 1 dag in het verschiet liggen aangezien onze bus de volgende dag alweer richting Arequipa alias 'de witte stad' zou vertrekken. Wij waren van plan om onze laatste avond in Cusco rustig door te
brengen om even bij te komen,alleen hadden onze israelische vrienden andere plannen.. we hadden het geluk dat één van hen net die dag jarig was en dus waren we uitgenodigt voor een gezellig peruaans/israelisch partijtje in eensoort van bar/club genaamd Mama Afrika. de club
deed zijn naam wel eer aan, want de avond was net 1 grote safaritocht.. we hebben van alles voorbij zien komen, en het peruaanse 'uitgaansleven' is toch wel andere koek dan in nederland. Nadat onze israelische friends ook hun indrukwekkende (..) dansmoves hadden geshowd en gezellig aan hun zoveelste drankje begonnen zagen wij het juiste moment om ertussen uit te knijpen. We zijn lekker onze bedjes ingerolt om vervolgens de volgende dag uitgerust onze bus richting Arequipa te pakken.

Hoofdstuk 2, AREQUIPA/Mountainbiken

Na een 10 urige busreis weer te hebben overleefd, werden we afgezet in de witte stad genaamd Arequipa. Hier zijn we gelijk maar weer een tourist information hokje binnen gerolt om plannen te maken voor de 5 dagen die ons hier te wachten zouden staan.

Het eerste plan was om de vulkaan Chachani te gaan beklimmen per mountainbike, dit leek ons wel een uitdaging en aangezien onze wekelijkse spinninglesjes er tijdens deze reis ook bij inschieten was dit de perfecte eerste activiteit voor Arequipa!
De volgende dag zouden we opgehaald worden en zouden we met een groep aan de tocht beginnen. De volgende ochtend stonden wij braaf in onze sport tenuetjes te wachten op de groep, die tot onze verbazing alleen uit ons tweeen bleek te bestaan. Dus met een prive gids plus chauffeur tot onze beschikking kon onze Tour de Chachani van start gaan!
Het plan was om naar de top te rijden met de auto, waar we vervolgens gedropt zouden worden en met de gids naar beneden mochten racen. Het naar beneden racen was echter nog een leuke opdracht, aangezien het pad bezaaid was met lekkere keien en kiezels en de weg gevuld was met decoratieve hobbels en gaten. De opdracht was dus om continu je rem in te drukken om te voorkomen dat je de bocht niet goed zou nemen en een paar honderd meter een ravijn in zou storten.. (onze handen hebben de 2 dagen daarna niet echt optimaal kunnen functioneren, zelfs een flesje opendraaien was een hele opdracht)Maar na de route richting Machu picchu getrotseerd te hebben was dit natuurlijk appeltje eitje voor ons!
We hebben levend de finish gehaald en chan heeft nog een soort van record neer weten te zetten door leuke 'short way's' af te leggen waar de nodige ervaring voor vereist was!

Hoofdstuk 3, AREQUIPA/CANYON DEL COLCA

We hebben na alle energierovende avonturen van de afgelopen week eerst maar wat chill-dagen ingelast,die we goed hebben benut in arequipa. Zo zijn wij alvast op souvenirsjacht gegaan (we hebben zo'n beetje elk winkeltje ondersteboven gekeerd) en hebben ons backpackersbudget flink weten aan te tasten.. we hebben allebei maar een extra tas aangeschaft om deze souvenirtjes in te kunnen vervoeren.

Vervolgens stond het volgende avontuur alweer op het programma..namelijk condors spotten in de canyon del cola!! Ook deze keer hadden we een tour 'by car' geboekt,om de peruanen toch nog het voordeel van de twijfel te gunnen. Deze tour zou in totaal 2 dagen in beslag gaan nemen.

's Ochtends vroeg tussen half 8 en 8 zouden we opgepikt worden door een busje, waarmee we dan ongeveer een 6 uur durende reis tegemoet gingen. Braaf stonden wij om half 8 met onze hummers klaar voor vertrek en kwam het busje voorrijden. Toen wij instapten daalde de gemiddelde leeftijd meteen met ongeveer 50 procent,het hele busje zat vol met grijze duifjes!
We begonnen met een voorstel-rondje, waaruit al snel bleek dat wij niet de enige Nederlanders in het gezelschap waren. onze mede-landgenoten, Hans en Jansje uut fryslannn waren ook van de partij! (Hier zullen we later meer over vertellen..)
Verder bestond het gezelschap uit 2 fransen, 2 spanjaarden, 1 amerikaan en 1 braziliaan.

Gezellig namen wij tussen onze nieuwe reisgenoten plaats en zo kon de reis naar de canyon beginnen!We waren de eerste straat nog niet uitgereden of onze gids, genaamd Victor Hugo, brandde los met verhalen over van alles en nog wat. We hebben ongeveer 100 verschillende geschiedenislesjes gehad tijdens de reis, erg nuttig en zo blijft onze kennis toch nog een beetje op peil deze 3 maanden. Ook vond onze gids het nodig om om de 10 minuten te stoppen, om bij elk plantje en beestje een nieuw verhaal te produceren en ons de gelegenheid te geven om onze camera's vol te schieten met pittoreske plaatjes. En alsof dat nog niet genoeg was kregen we niet alleen uitleg in het Engels maar ook gratis en voor niets in het Spaans!We zijn dus helemaal op de hoogte van alle feitjes en We weten nu ook alles over lama's, alpaca's en vecunias. Deze hebben we onderweg ook meerdere malen gespot! zie wederom de foto's.

De eerste echte stop was in een stadje genaamd Chivay, wat in een vallei in de middle of nowhere ligt. Hier zouden we onze eerste en tevens enige nacht spenderen. Gezien onze ervaringen met de hostels tijdens onze trip naar de Machu Picchu hadden wij ons ook dit keer al op het ergste voorbereid. Het bleek dat het iedereen in het busje opgesplitst zou worden in verschillende hotels, ja jullie lezen het goed... HOTELS! Geen bug-hostel dit keer, maar een mooie hotelkamer met comfortabele bedden (die uiteindelijk verre van comfortabel bleken te zijn). Wij werden,samen met Hans en Jansje, gedropt in een Hotel ergens in het centrum van Chivay.
(Oja, om even terug te komen op onze nieuwe nederlandse friends.. wij zijn er stellig van overtuigd dat dit de ouders van klaas jan huntelaar zijn!!! HAHAHA, ja ja, echt waar.. eerst twijfelden we nog, maar we weten het nu toch echt zeker! Hans en Jansje Huntelaar! De Huntelaartjes!!)

Hierna kregen we wat tijd om de stad te verkennen om vervolgens met ons gezellige groepje naar de hot springs te gaan die net buiten het dorpje lagen. Daar konden we even heerlijk bijkomen en de hippe zwemkleding van onze reisgenoten bewonderen.

Vervolgens gingen we een hapje te eten in een local-restaurant. In dit restaurant zouden we ook gelijk wat peruaanse muziek voorgeschoteld krijgen plus peruaanse dans! Vooral Chantal heeft hier erg van genoten, hahaha!!! en ik heb mijn buikspieren ook weer even kunnen trainen.. Chan was namelijk zo slim, om samen met onze vriend Hans, aan het hoofd van de tafel te gaan zitten. Hierdoor werden zij natuurlijk gelijk ten dans gevraagd.. en wat voor dans!! Helaas mag ik het filmpje er niet opzetten van chan haar danskunsten met haar hummers aan, maar voor wie het nog graag wil zien..geduld!! ;)

Nadat chantal niet wist hoe snel ze weg moest komen uit het restaurant, zijn we teruggekeerd
naar ons hotelletje om daar de nacht te spenderen. Vervolgens werden we om 5 uur weer uit ons bed getrommeld om onze tocht naar de condors te hervatten.

Vroeg of niet, onze gids had ook nu weer genoeg te vertellen!! Slaapdronken hebben wij zijn verhalen maar braaf aangehoord en na een rustig en geleidelijk tochtje door de bergen konden we eindelijk in de verte de condors al zien cirkelen.
En wat een beesten zijn dat!!! We hebben er in totaal zo'n 20 mogen bewonderen, en ze zijn echt gigantisch. We stonden aan de rand van de colca canyon en de condors cirkelden daar dan omhoog, zodat ze steeds dichter bij kwamen. Ook hier hebben wij uiteraard een aantal kiekjes van! Kortom een super mooi gezicht, en na onze fotosessie te hebben afgerond konden we weer aan onze terugreis beginnen. Deze verliep gelukkig iets sneller dan de heenreis, aangezien Victor Hugo alle plantjes en beestjes al had benoemd, en dus waren we dezelfde middag alweer in Arequipa!

In Arequipa hebben we nog 2 dagen gespendeerd, en we zijn inmiddels alweer aanbeland in Lima! Vandaag was onze laatste dag hier (die hebben we goed benut door dit verhaal te schrijven pffff) en morgen vertrekt ons vliegtuig richting Quito, Ecuadorrrr! De verhalen daarvan zullen spoedig volgen!

Gegroet!

liefs,

Chantal&Hilde