Paradise Panama

Nu we toch bezig zijn..... hebben we besloten om er gelijk maar een tweede verhaal achteraan te gooien, inmiddels alweer vanuit het zonnige Centraal Amerika zodat jullie weer een poosje zoet zijn!

We vertoeven op dit moment alweer ruim2 weken in Panama, dus een hoop te vertellen en genoeg beleefd! We beginnen maar gewoon bij het begin....

Na afscheid te hebben genomen van Quito zijn we op 9 mei aan ons derde en kortste vliegtripje begonnen. Na onze grote backpacks te hebben gedropt, tax free te hebben rondgesnuffelt en de laatste Ecuadoriaanse empanada's te hebben genuttigd konden we gaan boarden.
We hebben inmiddels al een aantal blunders gehad wat betreft het openlijk in het Nederlands over andere mensen 'roddelen',waarna dan blijkt dat de persoon in kwestie toevallig ook Nederlands praat en verstaat.... Vooral chan is hier erg goed in hahaha! Dus terwijl we met onze handbagage door de gangpaden slepen en ondertussen de rest van de passagiers lekker aan het observeren en bekritiseren zijn verkondigt chan dat het echt ideaaal is dat niemand ons verstaat,omdat we toch de enige Nederlanders zijn... waarop een man die we net passeren heel hard zegt 'NOU NEE HOOR'! Oeps... (gelukkig waren we nog niet bij hem aanbeland met het bekritiseren)
Na onze stoelen te hebben veroverd kon de vlucht onder het genot van een lekker broodje en cola'tje voor ons beginnen. Wat ons opviel was dat wij zo ongeveer de enigen waren die een cola'tje consumeerden, want de rest van de passagiers vond het blijkbaar nodig om de rum en wiskey soldaat te maken.

De vlucht tussen de drankorgels ging verder wel super snel en voor we het wisten waren we alweer aanbeland in het loeiwarme Panama cittyyyyy!! De luchtvochtigheid is hier echt mega hoog, dus de zweetdruppels stonden gelijk op onze ruggetjes. Omdat het vliegveld van Panama City toch wel wat groter is dan die in Quito, hadden we geen flauw idee waar we de bagagebanden konden vinden, dus provinciaaltjes dat wij zijn liepen we wederom slepend met onze handbagage maar achter onze vriend de Hollander aan. Op weg naar de bagagebanden stond ons nog een leuke verassing te wachten, namelijk een leuk,bescheiden rijtje voor de duane...... jammer genoeg hebben we hier geen foto van kunnen maken, maar als je voorin de rij stond kon je de achterkant niet zien en als je achterin stond kon je de voorkant niet zien. Hier hebben we ons eerste uurtje in panama doorgebracht, en na een Panama-stempel in ons paspoort te hebben bemachtigd konden we doorlopen naar onze backpackjes (die gelukkig nog braaf op ons lagen te wachten).

Bepakt en bezakt konden we op zoek naar een taxi, die tot onze vreugde ons eerder had gevonden dan wij hem. Goed voorbereid dat wij zijn, hadden we natuurlijk van te voren al een hostel opgezocht op internet (ja ja, we leren het wel). Na alleen de naam van het hostel tegen de taxi chauffeur gezegd te hebben wist hij meteen al wat we bedoelden (later snapten wij wel waarom,ons hostel is namelijk 'wereldberoemd' in panama city) en liep hij enthousiast in het spaans kwebbelend met ons naar de taxi standplaats. Inmiddels is ons spaans nog steeds niet echt indrukwekkend maarmet een paar steekwoordjes komen we toch al aardigver (ahum)....
We zagen een aantal taxi's achter elkaar staan, waarvan de eerste echt een soort van dikke vette hummer was en de tweede 1 of ander krotje dat bijna uit elkaar aan het vallen was. Automatisch liepen wij al naar het krotje toe, toen de taxichauffeur lachend naar de dikke vette hummer wees en daar onze tassen in mikte! Als echte celebrity's zijn we dus naar ons hosteltje geescorteerd, een goed begin in Panama!

Het was ongeveer een klein halfuurtje rijden van het vliegveld naar het hostel, en onderweg konden we al goed de city bestuderen. Het zag er echt enormmm uit met al die hoge gebouwen!! En totaal anders dan de pittoreske stadjes in Peru en Ecuador. Veel en veel moderner, maar toch anders modern omdat er hier en daar nog een sloppenwijk tussen de wolkenkrabbers schuilt waar je als toerist beter niet kunt rondhangen.

In het hostel aangekomen kregen we de schrik van ons leven... oma'tjes dat wij zijn houden wij natuurlijk van de rust en stilte en houden wij ons afzijdig van het wilde nachtleven... nou daar ontkom je hier dus niet aan in dit Hostel! Het hostel heet Luna's Castle en het doet haar naam wel eer aan want het is net een kasteel. Het is echt enorm en het is echt 'the place to be' voor backpackers, er zijn ongeveer 4 verdiepingen met allemaal dorms waar je met zijn 14en op 1 kamer slaapt. We waren net gewend aan ons luxe flashpackers bestaan (wie de term flashpackers niet kent, vraag maar aan jaike en marja),maar we hebben ons dus inmiddels aangepast als echte backpackers door de eerste week in panama city met 12 anderen op een kamer te slapen. In zo'n mega hostel konden we natuurlijk ook wel verwachten dat we niet de enige Nederlanders zouden zijn, en dit was ook zeker niet het geval. We hadden nog geen stap over de drempel gezet of we hoorden al 3 jongens over een zeiltocht over het peizermeer kwebbelen. En in de 2 dagen daarna hebben we meer Nederlanders ontmoet dan we in de afgelopen 6 weken in Peru en Ecuador hebben gedaan.

Verder zijn er in Luna's Castle verschillende faciliteiten waar wij gebruik van mogen maken, zo wordt er 's ochtends vanaf een uur of 8 een enorme omvangrijke kom met beslag geserveerd, die tot 12 uur steeds bijgevuld wordt. Deze wordt dan in de gezamelijke keuken bij het fornuis gezet (er zijn in totaal 10 kookplaten) en het is de bedoeling dat je met dit beslag dan je eigen pancake-ontbijt maakt, dus we worden 's ochtends gelijk aan het werk gezet. Eigenlijk is Hilde degene die zich in het zweet werkt.. zijflipt de pannekoeken om, brengt ze op smaak en zorgt ervoordat ze heerlijk goudbruin worden. Kortom iedereen hier is jaloers op ons heerlijke bananapancake ontbijtje! Want ons ontbijt bestaat niet uit zomaar pannekoeken,.. nee, uit bananenpannekoeken, echt verrukkelijk. Chantal heeft zich daarom maar gespecialiseerd in het snijden van de banaan en de stukjes banaan op de pannekoekjes mikken...
Ook bevindt er zich een bioscoop (jahaaa echt waar!!) in het hostel... hahaha nou ja, het is natuurlijk niet echt een bioscoop maar een soort zaaltje met een heel groot scherm waar ze 3 keer per dag gratis films draaien.
Voor de echte feestbeesten is er ook nog een bar in de kelder van het hostel, met een terras op een binnenpleintje. Iedereen die ons kent weet natuurlijk dat wij niet tot die groep feestbeesten behoren, dus hebben we ons tot nu toe redelijk afzijdig kunnen houden... maar op onze derde avond moesten we er toch maar aan geloven. Nadat we van 1 van onze Nederlandse vrienden een preek hadden gekregen over dat 'wij niet wisten wat echt feesten is' en dat 'wij, hun (de echte studentjes) toch niet bij zouden kunnen houden met de drankjes', vonden wij dat we ons toch even moesten bewijzen! Dus hebben we maar besloten om onze grenzen ietsjes te verleggen en hebben we 1 drankje gedaan (waarna we snel weer naar ons dorm roompje zijn gevlucht). Dus helaas kunnen wij nog geen sappige uitgaansverhalen met jullie delen!

Na de lonely planet van Panama grondig te hebben doorgespit en een selectie te hebben gemaakt van de mooiste bezienswaardigheden zijn we de eerste dag begonnen met een bezoekje aan het Panama Viejo (althans dat was het plan). Panama Viejo zijn de overgebleven ruines van de oude stad panama city, hier zetten de piraten voor het eerst voet aan land in geheel Centraal en Zuid-Amerika, waarna ze besloten zich hier ook maar meteen te vestigen.We zijn dus inmiddels goed bezig met het uitbreiden vanonze UNESCO-lijst, aangezien ook deze ruines behoren tot het Werelderfgoed!
Eenmaal in de taxi probeerden we weer eens op ons beste spaans de taxichauffeur duidelijk te maken waar hij ons heen moest brengen, dus luid en duidelijk zeiden we wel 5 keer achter elkaar 'panamaaa fiejoow!' Helaas is ons spaanse accent toch nog niet zo optimaal als we gehoopt hadden en blijkbaar spreek je het dus uit als panama viejegho ofzoiets, dus toen de taxichauffeur op het punt stond om ons weer uit zijn taxi te gooien hebben we het maar opgeschrevenwaardoor hij ons gelukkig wel begreep. Bij de ruines aangekomen zijn we een half uur wanhopig op zoek geweest naar de ingang die we gek genoeg niet konden vinden.....gelukkig waren daar twee behulpzame'tourist police' panameesjesdie ons tot onze spijt meededeelden datmaandagnou net desiesta-dag was en dat het park dus gesloten was.De volgende attractie die we op ons lijstje hadden staan was het Panama Kanaal, dus met nieuwe moed besloten we om onze tocht daar naar toe te vervolgen. Maar onze tourist police panameesjes (dit is een soort speciale eenheid van de politie hier, die speciaal rondlopen om toeristen te helpen en te informeren) hadden nog een aantal tips voor ons. Omdat wij als echte vroege vogels natuurlijk al vroeg op pad waren gegaanen we nog een hele dag in het verschiet hadden liggen, kwamen zij met het idee om de ochtend en middag door te brengen in 1 van de vele shoppingmalls van Panama-city, en vervolgens rond een uur of 2 naar het Panama Kanaal te gaan. Rond een uur of 2 zou het namelijk spitsuur zijn in het kanaal, waardoor we dus volop schepen zouden kunnen spotten. Dit klonk ons goed in de oren dus voor we het wisten zaten we wederom in de taxi,dit keerrichting the Albrook Mall.
De Allbrook mall is 1 van de grootste shoppingmalls van Panama City en je komt ogen en handen (en ook vooral geld) tekort!!!We kunnen het echt met niets in Nederland vergelijken, het is echt enorm en je hebt er echt alles. Na 3 dagen rondlopen ontdek je nog steeds nieuwe winkels en we waren echt stomverbaasd toen we de prijzen zagen,su-per goedkoop!Jullie begrijpen dus weldat we dezekans goed hebbenbenut,met als gevolgdat weons gehele budget erdoor heen hebbengejaagd en we dus tot onze spijt Cuba en Aruba hebbenmoeten cancelen................

oke dat is dus een grapje, maar ons budget is wel aangetast met alsresultaat een leuke nieuwe gardarobe! Ons plan om 's middags naar het Panama kanaal te gaan is die dag dus ook (letterlijk&figuurlijk) in het water gevallen. Diezelfde avond hebben we onze handen maar weer eens uit de mouwen gestoken en een lekker maaltje voor onszelf bereidt. Welgeteld was dat de 3e keer al in 7 weken tijd dat we voor onszelf hebben gekookt (flashpackers)!

Chan besloot die avond vroeg op bed te gaan om de volgende dag weer fris en fruitig te kunnen beginnen en ik had besloten om me nog even teamuseren in de woonkamer, waarmij een zeer aangename verassing te wachten stond.... namelijk een reunietje metonze Israelische Machupicchu friends!!! Zij warentoevallig genoeg een dag na ons in Panama city aangekomen enbijtoeval ook nog eens in hetzelfde hostel belandt.Chan lag al te snurken dus helaas kon ik dit heuglijke nieuws niet gelijk met haar delen, maar dat was ook niet nodig wanttoen zijde volgende ochtendslaapdronkennaar degezamelijketoiletten strompelde kreeg ze de schrik van haar leven.. want daar stond donkey!!! (dit kunnen we niet echt uitleggen, maar we hebben 1 van de israeliers maar donkey genoemd omdat we zijn naam steeds vergaten en omdat hij op een ezel lijkt) De dag begon dus veelbelovend...

Tijdens ons overheerlijke pancake ontbijt hadden onze israelische friends zich aangesloten bij ons plan om 's ochtendsopnieuw een kans te wagen bijPanama Viejo, enomvervolgenseen bezoekje te brengen aan het Panama kanaal. Dus tezamen hebben we de ruines bewonderd en hebben we als echte toeristen natuurlijk ook even een bezoekje gebracht aan het bijbehorende museum, wat overigens erg interessant was en voornamelijk over piratij ging.
Hierna hebben we onze weg vervolgd richting het befaamde Panama kanaal! We hadden van veel medereizigers in ons hostel kasteel gehoord dat het panama kanaal super saaiis en velen vonden het niet eens de moeite waard om ereen bezoekje te brengen, maar niets is minder waar!!! Wij vonden dat je dit toch echt gezien moet hebben als je in Panama city bent geweest, en het was echt geweldig! Heel gaaf om gezien te hebben en we waren er uiteraard tijdens het spitsuur zodat we met volle teugen van de passerende schepen hebben kunnen genieten. En wederom hebben we de bijbehorende musea bezocht!
Chan dacht goed voorbereid te zijn op ons culturele dagje door de batterij van haar fotocamera de avond van te voren al aan de oplader te doen, helaas was zij door alle hectiek van die ochtend (de hereniging met de israeliers) vergeten haar batterij weer terug te stoppen in haar camera dus we hebben tot onze spijt geen mooie culturele pictures kunnen maken. Gelukkig had donkey zijn camera wel mee, dus hebben we nog wel wat leuke kiekjes kunnen regelen voor jullie die we er bij zullen voegen!
's Avonds hebben wij onze israelische friends maar eens aan het werk gezet, en zodoende hebben zij voor ons een heeeerlijk israelisch maaltijdje 'Shakshuka' (geen idee of je het zo schrijft)in elkaar geflanst! Het was echt verukkelijk engelukkig hebben wij snel het recept nog van ze afhandig kunnen maken voordat zij de volgende dag alweer op stapten naar hun volgende bestemming.

Ook wij haddeninmiddels een volgende bestemming op de planning staan, namelijk... de San blas eilanden!!! Voor wie hier nog nooit van gehoord heeft..... schaam je maar niet, want wij hadden er ook nog nooit van gehoord. De san blas eilanden zijn een archipel voor de noordkust van Panama, en de archipel bestaat in totaal uit 357 eilandjes. Deze eilandjes zijn stuk voor stuk het typische voorbeeld van het begrip 'Paradijssss', witte stranden/helderblauwe zee/palmbomen! Tot onze spijt hebben wij ze niet alle 357 kunnen bezoeken, maar we hebben in ieder geval een begin kunnen maken.
Bij ons hostel hadden we een aanlokkelijke tour geboekt, waarbij we 's ochtends voor de verandering weer eens veel te vroeg uit de veren moesten. Om 5 uur 's ochtends stonden wij nog half in dromeland en geheel bepakt en bezakt op onze jeep te wachten, die ons tijdens een 3 uur durende tocht richting de noordkust van panama zou vervoeren. Onder weg kregen wij nog de gelegenheid om een voorraad etenswaar in te slaan,om te voorkomen dat wemet een zelfgemaakte speer onze eigen visjes zouden moeten gaan vangen als avond diner(aangezien we natuurlijk naar een 'onbewoond' eiland zouden gaan zonder supermarkten e.d.).
Na vanuit de jeep in een klein houten bootje te zijn gesprongen konden we onze route verder vervolgen richting Tony's Island, het eiland waar wij een klein weekje zouden gaan vertoeven. Met het eiland in zicht vielen onze monden al zo'n beetje open van bewondering en verbazing, want het is echt maar dan ook écht het typische voorbeeld van een paradijs!!! We zullen jullie een complete omschrijving besparen en er voor het gemak gewoon maar weer wat foto's bij gooien.
Wat wij verder op dit eiland hebben gedaan kunnen we eigenlijk in2woordenwel omschrijven; niet veel! We hebben als twee echte luiwammesen op het strand gelegen, gegeten, gezwommen, weer op het strand gelegen en voor de verandering ook nog een keertje gesnorkeld. Het klinkt misschien wat saai, maar het was heer-lijk!! 6 dagen lanterfanten op een onbewoond eiland.. Na 6 dagen tussen de inboorlingen te hebben gezeten zonder electriciteit en stromend water vonden wij het tijd om weer terug te kerennaar de bewoonde wereld.
(een leuke bijkomstigheid was nog wel dat wij op onze boot-rit terug nog een mega groep dolfijnen hebben gespot, die zo'n beetje over ons bootje heen duikelden!)

Terug in de bewoonde wereld hebben wij nog een aantal bezienswaardigheden van Panama city bewonderd, o.a.hetNational Park en de Causeway. Het National park was super mooi, maar helaas hadden wij onze anti-muggen blouse en cremes in het hostel laten liggen waardoor wij in 2 uur tijd zo'n beetje door het hele park zijn gesjeesd meteen enorme zwemsteekmuggen die ons op de hielen zat...jammer genoeg had de zwerm ons op een gegeven moment toch ingehaaldmet als gevolg dat we hier nu beiden met opgezwollen armen en benen dit verhaal zitten te tikken. Verder konden wij het als echte hollanders niet laten om een fietsje te huren en gemoedelijk een dagje over de Causeway (een soort hele lange boulevard die 3 eilanden met elkaar in verbinding brengt) te fietsen. Ook hier allemaal zullen wij foto's van bijvoegen!


Inmiddels is het hier woensdagavond, wat betekend dat morgen alweer onze laatste dag zal aanbreken in Panama... TIME FLIES! Want vrijdagochtend vertrekken we alweer richting Cuba, waar we beiden heel heel veel zin in hebben!! Nu eerst nog fijn proberen om onze backpackjesvol te proppen met onze nieuwe aanwinsten uit de shoppingmall.......

Hopelijk hebben we jullie voorlopig weer even voldoende op de hoogte gesteld en we zullen spoedig een teken van leven vanaf Cuba geven!

Lieve groetjes, Chan&Hil

JUNGLE!!!

Na jullie geduld allemaal behoorlijk op de proef te hebben gesteld, wat zelfs toteen wannabee Hilde en Chantal heeft geleid die de meest onrealistischeuitspraken hebben verkondigd,zullen we maar beginnen met het feit dat wij nog leven en dat wij jullie wat betreft de uitspraken van de wannabee's teleur moeten stellen!;) (zie reactie bij ons verhaal?)Wantdat wij onsvolgende avontuur pas zo laat met jullie delen heeft alles te maken met onze luiheid, ondanks dat wij met heel veel liefde weer een dag achter decomputer kruipen om jullie leeshonger te strelen hadden wij tot nog toe niet de energie of de zin omhet jungle verhaal op papier te zetten...
Het liefste hadden wij hier natuurlijk neer gezet dat wij als echte Tarzan's met een jaguar hadden gevochten, een blackcaiman attackhadden overleefd en een wurgpoging van een anaconda hadden overmeesterd waardoor deze vertraging tot stand is gekomen, maar helaas moet dat maar tot jullie verbeelding spreken...


Toen wij, inmiddels eeuwen geleden,op het vliegveld van Lima stonden en onze eerste landelijke avontuurtje alweer 'tot kijk' hadden gezwaaid.. deden wij dit eigenlijk met pijn in ons hart. Want wanneer je 3 weken in een land als Peru bent moet je wel overwogen beslissennemen van wat je wel en niet wilt zien.. of wat je wel en niet wilt doen.. Wij hebben ervoor gekozen om ons in een klein speelgoed vliegtuigje over een zandbak te laten vliegen om vervolgens kotsmisselijk te worden, en dat allemaal om een paar wereldwonderlijke afbeeldingen van dieren in een zandbak te zien die eral honderden jaren in staan!Vervolgens wilden wij een ander wereldwonder zien, de Machu Picchu, nou... jullie weten inmiddels allemaal hoe wij daar aan de dood zijn ontsnapt. En tot slot konden wij het nietover ons hart verkrijgenom het pittoreske Arequipa links te laten liggen, samen met de diepste Canon van de wereld waar ook nog eens de grootste vogel van de wereld boven fladdert. Kortom over onze beslissingen hebben wij nachten lang lopen piekeren en zijn ook zeker niet de makkelijkste geweest. Maar in Peru hebben wij tochéén dingmoeten skippen die daardoor met stip naar de eerste plek steeg in ons MUST DO-lijstje van Ecuador............ inderdaad, de jungle,De Amazone!!!!!!!!!!!
Dus na het bewonderen van de Virgin van Quito,het ritje met deteleferico te hebben overleefd,en van het noordelijke naar het zuidelijke halfrond te hebben gesprongen.. en weer terug. Hadden wij ons omgetoverd tot een ware Tarzan (Chantal) en Jane (Hilde), want onze jungle tourlag op ons te wachten!

Nadat wij grondig overleg hadden gepleegd besloten wij een 5-daagse tour bij de Samona organisationteboeken. Nu was het alleen nog maar een kwestie van tijd, en wachtentotdat de 21ste van April was aangebroken. Want volgens de rules van de jungle mag je je illegaal pas meeten met de wilde jungle animals wanneer je 19 bent.. vraag niet waarom, maar het werd ons nadrukkelijk vertelt bij het boeken van de tour... en aangezien ik Hilde het eventuele rollebollen met een blackcaiman niet wilde ontnemen besloten wij in de nacht van 21 op 22 April meteen naar de jungle te vertrekken.

's Avonds om 23.30 zou onze bus vanuit Quito naar Lago Agrio vertrekken. En stipt als wij zijn waren we mooi een half uurtje van te voren aanwezig om ons Spaans nog eens op de proef te stellenen vervolgens op een stoeltje in een muffe plaslucht te wachten tussen alleen maar locals totdat onze bus vertrok. Al snel werden wij verblijdt, want wij bleken niet de enige 2toeristen te zijn. Wij zagen namelijk 2 individuen onrustig om zich heen kijken wachtend op een bus die.. bleek later.. ook hen naar Lago Agrio zou brengen. Deze 2 individuen bleken Andy de Duitser en David de Noor te zijn die samen met ons de jungle in zouden trekken. Rond een uurtje of 23.30, wonderbaarlijk genoeg zijn de bussen hier in Zuid-Amerika net zo stipt als dat wij dat zijn, vertrok onze bus en ging ons jungle avontuur werkelijk beginnen.

Na 7 uur in de bus en een belabberde politiecontrole verder waren we voor het kraaien van de haan in Lago Agrio aangekomen. En om jullie er niet van te onthouden hoe zo'n politiecontrole eraan toe gaat moet je je voorstellen dat je net in de bus ligt te slapen nadat je gedurende 4 uur al hobbelend noodgedwongen voor je uit hebt zitten kijken, terwijl je niets liever wilde dan heerlijk slapen... in hoeverre dat heerlijke slapen kan in een bus. Na 4 uur knikkebollenwas het slapen ons in ieder geval gelukt totdat er een brulaap de bus in kwam slingeren om ons bruutttt uit onze slaap te halen. Deze brul aap verkleedt als een politieagent verzocht ons, op een alles behalve vriendelijke manier, de bus te verlaten met al onze spullen voor een paspoort controle en luggage check zodat zij de bus konden inspecteren.Wij weten niet hoe het doorzoeken van de bus eraan toe ging maar als het op dezelfdewijze ging als de luggage check was het geen wonder dat al onze bommen en granaten niet gevonden werden. Want ze vonden het ten eerste, tot ieders verbazing, al niet nodig om Hilde haar tas te doorzoeken.Jammer genoegontnamen ze mij dit gemakniet want ik moest slaapdronken op zoek naar de sleutel die mijn slot zou ontgrendelen en vrije toegang zou geven tot al mijn waardevolle spullen. Nadat ze mijn toilettas, jas en paar slippers hadden gezien mocht ook ik de jungle betreden. Hoe onze Duitse vriend Andy door de check kwam was nog het meestopmerkelijk.Om te beginnen moest hijnet alsChantal zijn tas ontgrendelen waarna de politieman een blijkbaar zeer verdacht leesboek in zijn backpack aantrof. Hij haalde hetboek snel uit zijn tashield het in zijn handen alsof het een atoombom was en bladerde er tot slot op een nonchalant wijzedoorheen, hierbij had hij blijkbaar niets kwalijks aangetroffen en op deze zeer strikte wijze van controlerenbleek ook het Duitse gevaar voor de jungle geweken..

In Lago Agrio aangekomen werden wij na de lange reis bij het busstation gedropt om vervolgens als 4 padvinders met kaart en kompas in de hand op zoek te gaan naar het hotel waar een verfrissende douche en luxe ontbijt op ons lagen te wachten. Want dat het ontbijt in een hotel was schepte natuurlijk verwachtingen... Nadat wij al het vieze bus zweet van ons af hadden gedouched en het toch niet al te luxe ontbijt hadden genuttigd werden wij rond een uurtje of 10 opgehaald door een busje van de jungle organisatie om onze busreis met nog eens 2 uur te verlengen. Na deze laatste busreis zouden wij bij de sloep arriverendie ons verde junglein zou brengen. Dit betekende dat wij ons gedurende 2 uur moesten zien te vermakenom en rondhet hotel, en ondanks dat het water in het zwembad van het hotel ongeveer net zo aantrekkelijk helder was als het Winsumerdiep besloten wijtoch om onze2Europese friendswat beter te leren kennen op het terrasje. Nadat wij het gebruikelijke vragen rondje hadden gehad stoottenwe elkaar aan... Want terwijl dames meestal al hun kleding, make-up en schoenen meenemen op een 5-daagse trip als deze was het ditmaal de omgekeerde wereld. Wij hadden namelijk met veel moeite, dat moeten wij eerlijk toegeven.., al onze spullen in onze daypack gepropt, ook hadden wij onze daypack mooi versierd met onze klamboes, poncho's, schoenen en EHBO-kit. Andy en David hadden deze moeite echter niet genomen want zij sleepten blijkbaar liever rond met hun grote backpack. Wij hebben hier, tot schaamte van onze friends, natuurlijk smakelijk omgelachen en voordat we het wisten was het 10 uur en stond het busje toeterend op ons te wachten.

Na 2 heerlijke uurtjes slapend in de bus te hebben doorgebracht kwamen wij aan op bestemming, het Cuyabeno reservaat. Hier kwamen wij erachter dat wij weer een soort van privé treatment kregen, want terwijl een normale groep uit een manof 15 bestaathoefden wijde gids maar met ons viertjes te delen.Wij maaktenkennis metons Tarzan-monkey gidsje (helaas zijn wij zijn echte naam vergeten maar uitleg over zijn bijnaam volgt later. ) en nadat wij ook onze lunch achter de kiezenhadden kon onze trip inonze mooie sloep hahadiep de jungle in beginnen.

In de sloep kregenwij vele OEEEEE's, AAAAA's en KIJK daar!! tegen ons hoofd geslingerd en zelf konden wij hier natuurlijk niet bij achterblijven.Maar tussen al die jungle kreten door had ons monkeygidsje al snel de eerste jungle animals in zijnvizier. Ergens hoog bovenin een boom zaten namelijk 2 geel met groen en blauwe papegaaien. Na deze papegaaien gezien te hebben kwamen de ware Tarzanskillss van ons gids naar boven.Hij begon namelijk alseen echte Tarzan apengeluiden te maken waardoor alle apen, groot en klein, zich in onze sloep verzamelden en gezellig met hem begonnen te babbelen. Snel pakten wij onze camera's om een kiekje te makenvan dit wonderbaarlijke tafereel...
Dit is jammer genoeg niet helemaal waar maar wij hopen dat jullie nu wel een indruk hebben gekregen hoe goed hij de taal der apen kon imiteren, want wij hebben opmerkelijk veel aapjes gezien dieons gidsje met zijnkreten ontzettend dicht bij onze sloep wist te lokken, vandaar zijn bijnaam. Behalve de tientallen Pippi Langkous (mister Nielson) aapjes,Woolie monkeys en vele anderen zagen wij op weg naar de lodge talloze vlinders in alle kleurenvan de regenboog, een oranje Boa en ontzettend veel vogels. Kortom tijdens onze2 uur durende tocht naar de lodge kwamen wij ogen te kort!

Rond een uurtje of 3 's middags kwamen wij aan in de Samona lodge. Wij kregen eerst een rondleiding, die hoogstens 30seconden duurde, waarna wij vervolgens naar de eetzaal gingen om de gebruikelijke regels en dingetjes aan te horen. Zo werd ons meegedeeld dat het ontbijt altijd om 08.00 uurwerd geserveerd, de lunch om 13.00 uur en het avondeten om 20.00 uur.En aangezien wij geen voorraad aan koekjes, snacks en andere zoetigheidhadden ingeslagen werdde jungle tour al snel het dieetkamp genoemd. Ook verteldehet Tarzan monkey gidsjedat er verdervoor die dag nog badderen in de Laguna Grande samen met een nachtelijke wandeling door de jungle encaimans spotten op het programma stond. Maar eerst kregen wij ons hutje, de king-fisher hut, toegewezen. Samen met onze friends liepen wij onze huttegemoet waar eenonaangenaam welkomstcomité op onsaan het wachten was. Onze friends werden bij het openslaan van hun deur namelijkhartelijk begroetdoor 3 Batman's die gezellig boven hun bedjesaan het chillen waren. Wij hadden daar in tegen familie kakkerlak, een schorpioen en als klap op de vuurpijl ook nog een gigantischevogelspin boven het bed!! Dus jullie kunnen wel na gaan hoe opgewekt wij nadit warme welkom waren..Snel hadden wij ons klaar gemaaktvoorhet avondprogramma,en dit snelle kon natuurlijk alleen maar verwezenlijkt worden doordat wij simpelweg maaréén outfit hadden om aan te trekken,:P en dokendaarna een hangmat in om de tijd te sussen.

Nadat wij een uurtje veiligin de hangmat hadden doorgebracht was het tijd om te vertrekken, want een verfrissend duik en zonsondergang lagen op ons te wachten. Eenmaal aangekomen opde gigantische Laguna was het tijd om onze bikini's aan te trekken.Wij waren namelijk zo slim geweest om onze bikini's niet van te voren aan te trekken.. dit was er bij ingeschoten na dat overweldigende welkomstcomité.. en dit bleekachteraf ooknog eens eengoed excuus om ons niet als voer voor de krokodillen en haaien te gooien. Terwijl wij dachten dat we ons eigen hachje op een onverwachte manier toch nog aardig hadden gered, kwam ons monkeygidsje met het briljante idee om eerst onze poncho's aan te trekken en dan met je poncho aan je bikini aan te trekken. Inmiddels waren onze friends al het water ingedoken en aangezien zij nog steeds in leven waren besloten wij ons maar in alle bochten te wringen om onze bikini's aan te trekken. Nadat wij als echte anaconda's over het dek van onze sloep waren gekronkeld om onze bikini's aan te krijgen moesten ook wij aan een duik geloven. Gelukkig was het water ontzettend lekker warm, waren er geen krokodillen of haaienin de buurt en zolang je niet je behoeften doet in de Laguna is het eigenlijk alleen maar genieten! Voor iedereen die nu denkt wat voor gevaar er nu eigenlijkloert in de Laguna wanneer je stiekem je behoefte doet.. wij zullen het jullie eventjes vertellen. Want in de Amazone zwemt een klein visje genaamd de Umbrella fish, en wanneer je denkt.. zonder dat iemand er achter komt.. eventjes sneaky je behoeften te doen wanneer je wat onschuldig in het watersparteld zit je er volledig naast. Want voordat je het weet schreeuw je een pijnkreetuit waardoor werkelijk waar alle ogen op jou gericht zijn,en is er wanneer jou afvalstoffen je lichaam verlaten een klein visje je lichaam binnengedrongen via deze zelfdelichaams-exit! AAUWW!!!!!!!!!!!!!! We kunnen iedereen wel geruststellen met het feit dat dit visje zich alleen in de Amazone bevindt, dus in het zwembad, de zeeof een andere badplaats kun je nog steeds stiekem je behoeften doen.

Terwijl wij lekker in het water lagen te badderen werd het steeds later en later.. totdat de zon bijna onderging. Het gidsje zei dat wij allemaal beter uit het water konden komen,zodat wij tijdens het opdrogen het schitterende lichtspel van de ondergaande zon konden aanschouwen. Hoe mooi de zonsondergangen in de Amazone waren zijn echt onbeschrijfelijk en voor het gemak hebben wij het maar gelaten het ook maar teproberen om hetop papier te zetten. We hopen dat wij jullie met de foto's toch een beetje kunnen laten meegenieten.

Toen het donker was geworden, de lichtshow over was en wij allemaal waren opgedroogd..nouja iedereen behalve Chantal, zie hiervoor de foto's..stond de nachtelijke wandeling in de jungle op ons te wachten. De wandeling duurde ongeveer 2 uur en was heel erg leuk. Alhoewel, wij hebben het als ergleuk ervaren onze Duitse friend misschien niet. De steekmuggen konden onze friend namelijk niet met rust laten. En terwijl wij in Nederland altijd steekmuggen voer zijnwerd onze Duitse friendtengunste van ons helemaal lek geprikt. Om de 10 seconden hoorden wij 'PAAAATSSS', en sloeg Andy weer een steekmug dood tegen zijn bovenbeen, arm, schouder of kuit.. waar wij ons stiekem wel ontzettend om hebben vermaakt!
Tijdens dewandelingwist ons gidsjetot onze grote verbazing gigantische vogelspinnen, insecten en sprinkhanenin het pikke donker onderbladeren vandaan tetoveren. En met gigantisch bedoelingen wij eigen kolosaaaaall, megaaaa HUGGEE! Ook liet hij ons slangen, kikkertjes en grote vieze padden zien... Toen wij deze nachtelijke dierenfauna na een uurtje wandelen hadden aanschouwd was het tijd om weer lekker in het sloepje te gaan zitten want nu wilden wij weleen blackcaiman spotten. Tijdens deze eerste zoektocht naar de black caimans hebben wijer een paar gezienwaarvan de grootste op zijn minst 80 meter..................
centimeter lang was hahaha. Wij moeten er wel bij zeggen dat wij tijdens het natte/regen seizoen in de Amazone waren, hierdoor stond het water in de rivieren en de Laguna's ontzettend hoog waardoor de black caimans (maar ook Anaconda's) genoeg plekjes hadden om zich te verstoppen en hun voedsel te vinden. Dus ons gidsje stond voor een moeilijke taak, want vooral onze Duitse friend wilde graag gigantische jungle animals zien.
Will be continued....

Om 20.00 uur waren wij weer veiligteruggekeerd bij de Samona lodge waar wij meteen aan tafel kon schuiven want ons DRIE-gangen diner werd geserveerd. Wijwaren zelf ook een beetje verbaasd van deze luxe want wij hadden na onze eerste gang, die uit een heerlijk soepje bestond waar allerlei groenten, rijsten aardappelen indreven (.. dat is inmiddels ook al een soort van hoofdgerecht!), verwacht dat wij waren dismissed. Maar niets was minder waar, na de soep werd namelijk het hoofdgerecht geserveerd. De ene keer kregen wij rijst met bonen, vlees en groenten de dag erop werd een visje met aardappelen en groenten geserveerd en we kregen ook pasta'tjes voorgeschoteld. En als je daarna nog niet vol genoeg zat had je geluk, want er was ook een dessert. Vaak bestond het dessert uit fruit zo kregen wij,tot onzegrote vreugde, enkele kereneen heerlijk banaantje met chocolade saus en verse kokos snippertjes, 'Jammie'!! Na het diner, en overigens ook de lunch want die bestond uit ongeveer dezelfde driegangen, waren wij tonnetje rond en was het voor ons gidsje alleen nog maar een kwestie van iedereen naar zijn hut toe rollen.
Door het heerlijke eten waren wij eventjes vergeten welkwelkomstcomité ons eerder die dagzo onaangenaam had verrast, gelukkig.. nouja gelukkig.. was het nu donker en kon je de helftvan de ongenodigde gasten toch niet meer zien. Dit betekende echter wel dat ons bed iedere avond binnenste buiten werd gekeerd en onze klamboe helemaal uitgepluisd moest worden. Maar wanneer wij dit karweitje achter de rug haddenkonden wij heerlijk onder de wol kruipen omvervolgenswakker te worden van een wekkerdie veelte vroeg ging!!

Dag 2 in de Jungle

De volgende ochtendom 08.00 uur waren wij helemaal fris en fruitigen konden wij lekker gaan genieten van het ontbijt. Want het ontbijt was minstens zo lekker als het avondeten en de lunch, terwijl het avondeten en de lunch op den duur een beetje eentonig werden bleef het ontbijt telkens eenverrassing. Wij kregen muesli met yoghurt, empanadas met kaas, pannenkoekjes, eitjes, worstjes met spek, vers fruiten natuurlijk brood en crackers geserveerd samen met een lekker kopje thee en eenvruchtensapje. Een beter begin van de dag kan bijna niet!

Omdat wij na gisteravond de smaak wat het hiken door de jungle betreft aardig te pakken hadden, stond eenochtendwandeling voor vandaag op het programma.Nadat het sloepje ons had gedropt voor een3 uur durende wandeling kwamen wij er al snel achter dat deze wandeling hele andere koek zou zijn dan die van gisteravond. De luchtvochtigheid in de jungle is namelijk ontzettendhoog en we hadden onze enevoet nogniet voor de andere gezet of het zweet brak ons al uit.. (Helphelphelp, en dat terwijl wij amper meer dan één outfit bij ons hadden!) Kortom gedurende die3 uur durende wandeling hebben wijwaarschijnlijk nog nooit zo gezweet en gestonken, jullie konden op dat momentalleen maarblij zijn dat wij aan de andere kant van de wereld zitten!!
Behalve het zweten en de stank.. waar je je overigens verbluffend snel bij neer legt aangezien de hele groep gewoon een stinkwalm is die zich voortbeweegt.. wasook deze wandeling geslaagd. We hadden ditmaal de gebruikelijke kikkertjes, spinnen, slangen, insecten, toekans, andere vogelsen aapjes gezien..
Na de lunch zouden wij gaan piranha vissen en vervolgens een tweede poging wagen voor het zien van de caimans. Voor het piranha vissen gingen wij naar een special spot.. waar de piranha's hopelijk snel zouden bijten. Want ook voor het piranha vissen gold dat het wel eens moeilijk zou kunnen worden om eentje te vangen aangezien het water nog steeds ontzettend hoog stond en ze dus makkelijk overal naar toe konden zwemmen om voedsel tevergaren waardoor ze ons heerlijke aas aan zich voorbij lieten gaan.

Eenmaal op de plek aangekomen werden onze vis uitrusting erbij gehaald. Deze uitrusting was precies wat we hadden gehoopt.. het bestond slechts uit een gammel takje waar een touwtje aan vastwas geknoopt met een haakje eraan, wat dus de hengel voor moest stellen. Waarschijnlijk zou bij het vangen van de piranha de hengel al doormidden knakken, maar dat ter zijde..
Nadat wij allemaal een lekker stukje vlees aan het haakje hadden geregen kon het piranha vissen beginnen. Wij kwamen erachter dat wanneer je niets vang (behalve bomen..Chantal haar haakje bleef namelijk telkens hangen in de bosje en bomen die door het vele water tot de rivierbodem behoorden.. ) vissen eigenlijk best wel saai is. Tijdens ons eerste piranha vis avontuurtje wist dan ook geen enkele toerist een piranha aan de haak te slaan. Ons gidsje had daar in tegen 3 piranha's gevangen waarvan één GIGANTISCH was, deze piranha was zo groot dat hij zeker niet onderdeed voor een haai. Mocht iemand twijfelen aan deze bewering, bekijk dan eerst de foto's haha. Toen iedereen na 45 minuutjes lang genoeg zonder succes naar het water had gestaard werd het tijd om te vertrekken, want wij zouden weer mogen genieten van de zonsondergang gevolgd door een duik in de Laguna Grande.

Black caiman spotten stond ook weer op het programma, dus dat gingen wij doen nadat iedereen weer veilig in het sloepje was geklommen. Hoe goed ons monkey gidsje ook probeerde ons behalve een gigantische piranha ook een gigantische caiman te laten zien.. waren de caimans die wij tot dan toe gezien hadden nog steeds niet groter dan 1 zielig metertje. Te neer geslagenzijnwij weer terug naar de Samona lodge gevaren, maar op onze weg terug zagen wij (inmiddels hadden wij onze jungle ogen sterk ontwikkeld!) samen met het gidsje een gigantische krokodillen kop in het water drijven. Het gidsje bevool het kapiteintje snel rechtsomkeert te maken, helaas was tegen de tijd dat wij weer waren terugkeert op diezelfde plek de krokodil al verdwenen.. waaronzetwee vrienden ontzettend van baalden aangezienhun jungle ogen nog niet zosterk ontwikkeld waren als die van ons. Maarrrrrrr dat wij enhet gidsje zo'n grote caiman hadden gespot was een voorbode van wat die avond zou gaan gebeuren...

Nadat wij ons weer tonnetje rond hadden gegeten wilde het gidsje als soort van afsluiting samen met ons in een miniroeibootje op black caiman jacht gaan. Jullie zullen nu wel denken als afsluiting?? Dit was pas jullie tweede dag.. Dat klopt, maar onze groep bleek toch iets te klein aangezien er die volgende dag een hele grotegang Engelsenzou arriveren en er maar 2 gidsjes aan het werk waren. Daaromwerden wij bij de groepgeplaatst die vandaag (diezelfde dag, 23 april) was gearriveerd en zouden wij een ander gidsje krijgen. Maar voordat onze privé treatment over was wilde ons gidsje nog een black caiman van minstens 4 meter aan onsshowen. Echter leek het er meer op of hij ons aan de caimans wilde voeren. Wij hadden ons inmiddels net helemaal volgestouwd metde driegangen maaltijdwaarna hij ons in een roeibootje stopte waar wij met zijnvijfjesamper inpasten. Tot onze grote vreugde zouden wij de eerste gang van het caiman diner zijn want wij hadden helemaal voorin het roeibootje plaatsgenomen waar het het nauwste was,één van Chantal haar briljante ideeën..... Met goede moed vertrokken wij de donkere nacht in, ineen bootje die zelfs door een caimannetje van 1 meter verslonden kon worden.....
Al peddelend vroegen vooral wij ons steeds af waar wij in godsnaamaan waren begonnen. Wij waren wel heel stoer in het bootje gestapt, maar een secondenadat wij dit hadden gedaan hadden wij er stiekem alweer spijt van gehad en wilden niets liever dan rechtsomkeert maken.Deze spijt werd nog groter toen wij ook daadwerkelijk op de caiman spot plek waren aangekomen.. Voordat wijhier arriveerdenhadden wijons bootjes door en langs allerlei takken gemanoeuvreerd. Op deze plaats van bestemming aangekomen was hetpikke maar dan ook pikke donker en scheen alleen het licht van de zaklamp van hetgidsje, op zoek naar een black caiman van 4 meter..
Inmiddels waren Hilde en ik van angst bij elkaar opschoot gekropenhopend dat wij alsje maar dan ook ALSJEBLIEFT geen black caiman van 4 meter zouden zien, een baby'tje van40 centimeter was groot genoeg!Gelukkig werden onze gebeden gehoord en bleef mama caiman ver bij ons uit de buurt.. noujaover dat ver uit de buurt zijnwe niet zo zeker maar ze liet zich in ieder geval niet zien. 'Fieeeuuwww'

Dag 3 in de jungle

Op onze derde dag in de jungle stond een bezoekje aan de local Communityop de planning. Nadat wij het ontbijt achter de kiezen hadden vertrokken wij met onze nieuwe groep en gids richting deTarapuy Siona Community. Op de weg naar deCommmunity toe maakten wij een stop bij een gigantische boom! Ookhebben wij tijdens deze boottocht weer veel wild lifegezien.. waaronder de luiaard, verschillende aapjes en vele vogelsoorten. Want terwijl ons vorige gidsje gespecialiseerd was in het imiteren van apengeluiden kon dit gidsje genaamd Lenny (zijn naam hebben wewel onthouden) als de beste het gezang van vogels na doen, waardoor wij hem al snel de bird guide noemden.
Toen de 2 uur in de sloep erop zaten kwamen wij aan bij de Community.Wijgingen eerst onze lunch nuttigen en daarna zouden wij kennis maken met de shamman. De shamman is een soort van medicijnmanen heeft hierdoor het hoogste aanzien binnen de Community. Hij vertelde ons hoe het leven van een medicijnman is, wat hij doet en hoelang het leerproces en de selectieprocedure duurt! De shamman vertelde dat hij al vanaf zijn 6de levensjaar bij zijn overgrootvader indeleer was... totdatzijn overgrootvader stierf en hij hetstokje op 40 jarige leeftijd moest overnemen.De verschijning van de shamman was ooknoemenswaardighijhad namelijk een mooie zwarte jurk, waarbij hij honderden kettingen droeg rondzijn nek, veren moesten zijn kapsel verfraaien, allerlei henna tattoo's bedekten zijn ledematen en gezichten als klap op devuurpijl had hij een veer die uit zijn neus stak..Mocht je je geen voorstelling kunnen maken van een persoon als deze, we hebben een foto!
Nadat iedereen wat meer af wist van het bestaan en het leven van een shamman ging de shamman zijn helende krachten of iets dergelijks.. op een vrijwilliger uithet publiek uitoefenen.Ameliebood zich hier ogenblikkelijk voor aan, en nadat de shamman wat met een waaier langs haar hoofd had gewapperd was het spektakel alweer afgelopen. Onze ontmoeting met de shamman was hierna tot zijn einde gekomen, nu was het tijd om werkelijknaar deCommunity te gaan om chocolade en koekjeste maken.
Voordat wij verder uitwijden over onze belevenissen zouden wij bijna vergeten al onze nieuwe vrienden aan jullie voor te stellen.Wij vertelden immers dat wij in een nieuwe groep zaten met een nieuw gidsje. Overonze bird guide hebben we al verteld, maar over onze mede-toeristen nog niet. Onze nieuwe groep bestond namelijk uit 2 Amerikanen, 3 Duitsers, 1 Australische en natuurlijk 1 Noor, nog een Duitser en 2 Nederlanders (wijzelf). De 2 Amerikanen warenzus Amelie enbroertjePaul, de naamvan de3 Duitsers(het was eenkoppeltje, samen met het zusje van de vrouw van het stel.. tenminste dat denken wij hahaha)zijn wij vergeten, maar wij noemden ze de Neanderthalers omdat ze eruitzagen als holbewoners. En de naam van Australische zijnwij jammer genoeg ook vergeten, haar bijnaam zullen wij jullie maar besparen net als die van de 2 Amerikanen.Jullie moeten nu niet denken dat we een hekel hadden aan iedereen vanwege de bijnamen, je moet het eigenlijk meer zien als koosnaampjes die wij liever niet met ze deelden!

Aangekomen in het dorpje van de Community werd wij ontvangen door een gezinnetje waarbij wij de chocolade en koekjes gingen maken. Het gezinnetje bestond uit vader, moeder, dochter en zoon. Het dochtertje ging er nog met Hilde haar camera vandoor en wist een paar zeer charmante foto's van onste maken haha.. deze hebben wij jullie uiteraard bespaard.
Maar.. wij waren in dat dorpje gekomen om lekkere dingen te maken. Echter verrichtte de vrouw van het gezin bijna al het werk dus eigenlijk was het meer wachten totdat de lekkernijen klaar waren.
Om te beginnen gingen wij koekjes bakken. De koekjes bestonden simpel weg uit één ingrediënt genaamd............................................................ tjahhh.. dat zijn wij dus ook vergeten. Als iemandbij het zien vande foto's ziet van welke groenten wij de koekjes hebben gemaakt horen wij het graag! De groente was in ieder geval wit,het hadiets weg van een wortel alleen dan groter, dikker enmoesten gepeld worden. Nadat alle groenten waren gepeld moesten ze worden geraspt en gewassen. De volgende stap was de dikke witte gelei korrel droogmaken.. om deze droge gelei vervolgens op de stenenbakplaat te bakken, aan drukken zodat het één grote, witte pannenkoek werd en vervolgens wachten totdat het warm en hard geworden was. Wanneer de grote witte pannenkoek warm en hard genoeg was, was deze klaar om verslonden te worden. Want verslonden werddie wel degelijk. Wij stonden echt met open mond te kijken hoeiedereen alshongerige hyena's opde witte pannenkoekdook dat werkelijk waar naar niets meer smaakte dan een vies aftreksel van een rijstenwafel. Maarja, de oorzaak van het gulzige gedrag van onze vrienden kan vastverklaard worden doordat de maaltijden die wij in het dieetkamp voorgeschoteld kregen lang niet genoeg waren voor iedereen...
Terwijl wij bezig waren met het pellen, wassen, drogen en het maken van de koekjes waren intussen de voorbereidingen voor het chocolade maken begonnen. De cacaobonen werden namelijk eerst gekookt opde stenenbakplaat, waarna wij de taak hadden om die gloeiend hetecacaobonen te pellen. Toen de cacaobonen eindelijk allemaalgepeld waren hoefden ze alleen nog fijn gemalen te worden. De volgende stappen voor het daadwerkelijkmaken van de chocoladezouden in de Samona lodge volgen.
Nadat iedereen zijn buikje vol had gegeten met de smaakloze koekjes en het gezin had bedankt voor alle gastvrijheid was het tijd om terug te keren naar de lodge waar weer een driegangmaaltijdje op ons stond te wachten. 's Avonds stond er niets bijzonders op het programma, wij zouden alleen dechocolade gaan maken.Iedereenhoopte op een verrukkelijke pure pure pure chocolade waardoor het eindresultaat bij de meesten als een mokerslag in sloeg. De chocolade was namelijk niet om over naar huis te schrijven... het was simpelweg de meest gore chocolade die wij ooit hebben gehad, maar dat maaktede ervaring niet minder leuk! Het bird gidsje vertelde ons dat de chocolade waarschijnlijk zo onsmakelijk was geworden doordat wij er niet voldoende suiker doorheen hadden gegooid. Nouja, dat zal ons in ieder geval geen tweede keer overkomen...

Dag 4 in de jungle
Onze vierde en eigenlijk laatste volledige dag in de jungle was aangebroken. Vandaag hadden wij ook gedag gezegd tegen onze Duitse en Noorse vriend want zij hadden een tour geboekt voor 3 nachten en 4 dagen, en zouden de jungle verlaten zonder gigantische jungle animals te hebben gezien..
Voor ons stond er een wandeling op de ochtendplanning, in denamiddag zouden wij weer gaan piranha vissen en voor de laatste keer genieten van de zonsondergang.´s Avonds zouden wijopblack caiman jacht gaan, alleen nu met onze bird guide. Wij hoopten dat de bird guide ook de caiman guide zou worden, maar dat was nog eventjes afwachten..
De ochtendwandeling hadden wij natuurlijk aleen keertje gelopen en wij vreesdendat hetweer eenzelfde zweterige stinkboel zou worden.Maar ditmaalbleken de omstandigheden veel beter, tijdens de wandeling begon het namelijk keihard te regenen wat een heerlijke verfrissing was.

's middags stond ons ook nog een zeer aangename verassing te wachten, er was ons namelijk van te voren verteld dat wij een zeer grote kans hadden om de pink dolphins te spotten en wij konden ons geluk niet op toen wij er een paar zagen!!! Ja jullie lezen het goed.... roze dolfijnen. Deze hebben wij gespot in de laguna, en komen alleen voor in de Amazone. De naam roze dolfijn klinkt wel wat mooier dan hij in de werkelijkheid is, want het is echt een misvormd beestje. Maar desalniettemin was het super gaaf om ze gezien te hebben!!

Piranha vissen hadden wij ookal gedaan.. alleen de vorige keer zonder persoonlijk succes. Wij konden slechtsopscheppen over hetfeit dat ons gidsje echt een gigantische piranha had gevangen, zelfshij had nog niet eerderzo´n grote piranha gezien! Maar dat ter zijde.. nu moesten wijonzefishing skillss toch wel eventjes showen! Dus toen iedereen per tweetal, aangezien de groep nu stukken groter was,zo´n geweldige werphengel tot zijn beschikking had gekregen moesten wijlaten zien wat we konden.
Na ongeveer 5 minuutjes had één van de Duitsers beet, en nog geen 10 seconden daarna had ook Chantal een piranha uit het water weten te toveren, tadaaaa. Lenny schreeuwde door de sloep Duitsland 1 - Nederland 1 (eigenlijk had Nederland 1,5 moeten zijn aangezien Chantal haar piranha veel groter was haha). Nadat Lenny er een wedstrijdje van had gemaakt moesten wij de Nederlandse eer natuurlijk hooghouden. En dat was precies wat Hilde deed.. 3 minuutjes later zettezij de stand namelijk op 2-1, met een hele mooieglimmende piranha!Nu hadden wij allebei onze piranha gevangen, en stonden we ook nog eens voor op de duitsers, 'yesss'! Helaas wist één van de Duitsers ook nog een piranhate vangen waardoor het een gelijke stand werd.. ook het gidsje Lenny wist er nog eentje te vangen. De eind uitslag leek 2-2 te worden, maar in de blessure tijd wist Chantal nogeen piranha met een hele mooie rode buikuit het water te halen. Wat de eindstand op 3-2 bracht.. en ons de zege bezorgde. Om alles nog eventjes op een rijtje te zetten:Nederland 3, Duitsland 2, Ecuador 1, Verenigde Staten 0, Australië 0 HAHA,kortom het piranha vissen kon voor ons niet beter!!!

Onze triompf leek een voorbode van wat nog komen zou.. want na het piranha vissen zouden wij op caiman jacht gaan. Eerst zagen wij weer de gebruikelijk mini caimans, maar later toen de bird guide bijna de handdoek in de ringwilde gooien besloot hij ons nog naar één plek te brengen. En wonder boven wonder.. het plekje waar hij ons naartoe bracht zagen wij een caiman.. niet zomaar een caiman maar een Black Caiman!!!! En het gidsje vertelde dat hij tussen de4 en 5 meter lang was. Wij konden ons geluk niet op!! Op onze laatste dag in de jungle hadden wij piranha´s gevangen en ook nogeen grote black caiman gezien, dit heeft het ons jungle avontuur uiteindelijk helemaal compleet gemaakt!! En veranderde de bird guide ook nog in een caiman guide haha!

De 5de en laatste dag
Onze laatste dag in de jungle was aangebroken.. eigenlijk kun je beter spreken van onze laatste ochtend in de jungle, want na het ontbijt zouden wij met de sloep vertrekken naar de plek waar het busje ons stond op te wachten om ons weer terug te brengen naar Lago Agrio, de bewoonde wereld... Nadat wij al onze stinkende kleding, schoenen en handdoekjeshadden ingepakt en onze stinkende zelf weer haddenopgefrist kon onze terugreis beginnen.
InLago Agrio aangekomen pakten wij de bus naar Quito en na 7 uur kwamen wij ook hierweer veilig aan.Nadat wij in Quito afscheidhadden genomen van onze Amerikaanse, Australische en Duitse vrienden was het tijd om terug te keren naar ons hostel om heerlijk in een schoonbedje te kruipen zonder huisdieren die ons gezelschap hielden, en lekker te dromen overal onze onvergetelijke jungle avonturen die wij hadden beleefd!!!!

Heel veel liefs,

TARZAN & JANEEE

Quito

Hola chicos y chicas!

Het eerste berichtje vanuit Quito,Ecuador.. waar we dus veilig zijn aangekomen! We houden ons verhaaltje dit keer lekker kort en dus voor jullie (maar ook vooral voor onszelf) minder tijdrovend, aangezien jullie vast nog niet klaar zijn met het lezen van ons vorige boekwerk.

De eerste dag hebben we Quito verkent, nou ja...in hoeverre dat mogelijk is. De stad bestaat namelijk uit een oud en een nieuw gedeelte plus nog ongeveer 100000 suburbs eraanvast. Wij kennen het oude en nieuwe gedeelte inmiddels op onze duimpjes en wandelen hier al als echte locals rond. Zo kijken we, net als de rest van Quito, niet eerst naar links en naar rechts voordat we overstekenmaar sjeezen we gewoon als mallootjes de weg over. En ook hier in Quitoontkomen we niet aan de fotosessies..zitten we nog geen 2 minuten rustig op een terrasje van onze taartjes te smullen (want taarten kunnen ze hier echt heeeel lekker maken, zie foto's) komt er een vrouwtje naar ons toegelopen die weer wijzend op haar fotocamera iets in het spaans brabbelt, Chantal staat lachend op en zegt si si..tuurlijk willen wij wel even een foto van haar en haar vrienden maken!Terwijl Chantal nog met haar arm naar de camera reikt, slaat het vrouwtje al doodleuk haar armen om óns heen inplaats van om haar vriendin, envoordat we het wisten stonden wij weer met een biggsmile op de foto.We zijn er dus hier ook al weer ingetrapt en wat dat betreft is Ecuador dus niet heel anders dan Peru.. We hebben besloten dat we er maar geld voor moeten gaan vragen elke keerdat ze met ons op de foto willen!

Verder hebben we hier ook al gebruik gemaakt van de lokale bussen, en dit keer zonder onze Marcos de privé gids. Wij vonden namelijk dat de Evenaar op ons lijstje van bezienswaardigheden van Ecuadorniet kon ontbreken, vandaar dat wij dit uitstapje op onze 2e dag in Quito hebben gemaakt. De reis naar de evenaar toe was al een ervaring op zich, omdat je de bussen hier met absoluut niks in Nederland kunt vergelijken. De conducteur hangt half op de weg en half uit de bus, en schreeuwt om de 5 meter waar de desbetreffende bus waar hij uithangt naartoe gaat. Als je besluit om in te stappen moet je dat heel snel doen, want je hebt ongeveer 3 seconden de tijd om jezelf de bus in te gooien. Je hebt hierook geen gewone bushaltes, nee, als je eruit wilt dan ga je bij de deur staan en geef je een seintje aan de buschauffeur. Die stopt dan (maakt niet uit waar) en geeft je dus de gelegenheid om ook in 3 seconden weer uit te stappen.Wij moesten nog wel even wennen aan dit nieuwe systeem,vooralomdat wij al 1,5 seconde nodig hadden om erachter te komen of de bus wel naar de juiste plaats ging en er voor ons dus 1,5 seconde overbleef om de busin te jumpen. Maar we zijn helemaal heel aangekomen in het dorpjeMutad del Mundo; de Evenaar! Dit was super leuk, en ook hier hebben wij uiteraard weer wat foto's van bijgevoegd voor een sfeerimpressie.

Onzederde dag in Quito was natuurlijk niet zomaar een dag, maar Hilde's verjaardag! Chantal had ervoor gezorgd dat de dag met een feestelijk ontbijt begon, die vooral bestond uit taart en koekjes. Ook hebben we nog een feestelijk uitstapje gemaakt en zijn wij vandaag met een kabelbaantje naar de top van een vulkaan geweest met als resultaat pittoreske kiekjes van Quito. Ennn..ehm ja,verder hebben we de dag eigenlijk ook weer gezond afgesloten met een lekker stuk taart!

Het plan is om vanavond, om precies te zijn over een uurtje, met de bus naar Lago Agrio te vertrekken. Hier komen wij morgen vroeg in de ochtend lekker fris en fruitig aan en worden we (als het goed is) opgewacht door onze gids. Vanaf Lago Agrio staat ons een jungle tocht te wachten! Deze jungle tocht zal in totaal 5 dagen gaan duren, wij zullen dus dinsdagochtend weer in Quito arriveren. Tenminste als we de alligators,piranha's,anacondas en steekmuggen hebben overleefd........

Het volgende verhaal zal dus (hopelijk) spoedig volgen!

Liefs vanuit Quito

PS, Harstikkkkke bedankt voor alle lieve felicitaties!!!

Machu picchu, mountainbiken en condors spotten

Hola allemaal!!

We hebben het even af laten weten, maar hebben inmiddels alweer een heel verhaal voor jullie klaar staan! We waren gebleven bij de machu picchu, dus hier zullen we ook weer beginnen! En ik zou er maar even goed voor gaan zitten.....

Hoofdstuk 1, MACHU PICCHU 'by car'

Machu Picchu, dag 1

Dinsdagochtend stonden wij om 04.00 uur klaar om met de auto richting Aquas Callientes te gaan. Onze trip naar de Machu Picchu zou in totaal 3 dagen gaan duren. Als alles volgens plan zou verlopen, zouden wij in dit dorpje (wat vlakbij de Machu Picchu ligt) de eerste nacht verblijven. Eigenlijk zouden wij om 08.30 met de auto vertrekken, maar er was ons de
avond voor vertrek nog even meedegedeeld dat de normale, en vooral snelle route te gevaarlijk was geworden door zware regenval. Hierdoor zouden wij een andere, langere weg moeten nemen..wat dus ook betekende dat we eerder weg moesten.
Ochtendmensen als wij zijn hadden wij natuurlijk helemaal geen problemen met het feit dat onze wekker dan om 03.00 uur zou gaan!

Het busje kwam tot onze verbazing maar een kwartiertje te laat.. nu kon ons tripje naar de Machu Picchu echt beginnen! Wij deelden het busje met 4 Israeliers, 5 Argentijnen en een koppeltje waarvan wij dachten dat ze uit Brazilie kwamen.

Vanuit Cusco zouden wij naar Santa Maria rijden. In Santa Maria zouden we gaan ontbijten om met onze volle buikjes vervolgens richting Santa Teresia te rijden. Rond half 4 zouden wij in Santa Teresia aankomen, want om 4uur ging onze trein vanuit Santa Teresia naar Aquas Callientes waar wij om half 5 aan zouden komen. Dat was althans de planning.....

Tot aan Santa Maria verliep onze trip eigenlijk vlekkeloos. We hadden lekker ontbeten en gesocialiced met vooral onze Israelische lotgenoten! Het lekkere ontbijt viel bij één
van onze Argentijnse meedereizigers niet zo goed op de maag, want ergens bovenop een
berg tussen Santa Maria en Santa Teresia vond hij het nodig om zijn ontbijt over de
vloer van de bus te verspreiden. De walm van zijn uitgebraakte ontbijt hing al snel
door de hele bus heen waardoor iedereen de bus uit snelde!! Terwijl wij frisse lucht
aan het inademen waren, en genoten van het schitterende uitzicht (we bevonden ons immers
ergens bovenop een berg) moest onze misselijke Argentijn zijn eigenlijk bende opruimen.
Aan de vlekkeloosheid van onze trip was duss abrupt een einde gekomen!! Waarschijnlijk
was het een voorbode op de rest van wat nog komen zou, wantt...
Wij kwamen erachter dat onze busschauffeur en de gids de weg kwijt waren. We waren namelijk al 3x over dezelfde brug gereden die ons telkens over dezelfde rivier leidde. Uiteindelijk kwamen wij uit in een klein dorpje ergens in de middle of nowhere. Tot overmaat van ramp vonden de remmen van het busje het nodig om het uitgerekend hier te begeven!! Er zat dus niets anders op om met zijn allen uit het busje te stappen en te wachten totdat de remmen het weer deden. Want het was niet erg geruststellend te bedenken dat de remmen het niet deden met verschillende bergpassen in het verschiet.... En wat doe je als je als gids opgescheept zit met een groep ongeduldige toeristen? Inderdaad het eerste de beste restaurant opzoeken om te lunchen!

Het restaurant waar wij waren beland schotelde ons een soep voor waar hele aardappelen, wortels en bladeren van één of andere wilg indreven. Daarna mochten wij lekker smullen van de specialiteit van het huis.. rubberen pesto spaghetti! Jammiee... onze eerste Peruaanse maaltijd hadden wij nu ook achter de kiezen! Terwijl we aan het genieten waren van onze lunch werd er druk aan ons busje gesleuteld,en toen we terugkeerden van onze lunch konden wij in het busje stappen om ons reis te vervolgen. We reden weer over dezelfde weg terug, om weer over dezelfde brug over diezelfde rivier te rijden in de richting van Santa Teresia! Eenmaal rijdend op de goede weg kwamen wij er al snel achter dat dit niet zomaar een route was...
Er lagen verschillende hoge bergtoppen in het verschiet en die zouden wij moeten trotseren met ons busje waarvan de remmen blijkbaar niet meer helemaal optimaal functioneerden!
Ook asfalteren ze de wegen hier niet en van brede wegen hebben ze ook niet gehoord! Dus al hobbelend hielden wij ons hart vast als we weer een mooi uitzicht hadden over een diep ravijn wanneer wij uit het zijraampje keken!! Het was echt een DEATH ROAD!! De Argentijnen deden het tijdens deze death road allemaal in hun broek, één van hen was volgens ons het thuisfront al voor de laatste keer aan het bellen! De Israeliers wisten soms nog een grapje te maken, waarop gespannen gelachen werd. En het Braziliaanse stelletje vond het leuk om foto´s te maken van hun doosbange medereizigers achter hen.. En Hil en ik noujaa je kunt zeggen dat het huilen ons nader stond dan het lachenn, je zou het bijna niet geloven maar het is toch echt waar..

Uiteindelijk kwamen wij na een paar busjes op wonderbaarlijke wijze te hebben gepasseerd, zonder ze pletter te zijn gevallen, en verschillende rivieren die op 4000 meter hoogte gewoon over de wegliepen te hebben getrotseerd tot stilstand. De weg was namelijk geblokkeerd door een rotsenlawine. De laatste 60 minuten moesten we dus gaan wandelen. Gelukkig hadden wij onze 'hummers' (onze charmante bergschoentjes) aan toen we langs deze rotsenravage moesten klauteren met een diep ravijn links van ons.... (zie ook de foto's) Uiteindelijk heeft iedereen veilig de overkant weten te halen. De Peruaanse bouwvakkers die daar aan het werk waren vonden het nodig om een complete papparazi fotosessie van ons te maken terwijl wij ons heel charmant over de rotsblokken aan het manoevreren waren. En toen we aan de andere kant van het ravijn stonden bij te komen van de klim die we net gemaakt hadden, kwamen ze ook doodleuk nog even vragen of we ook met hun op de foto wouden.
Achhjaa... daar kunnen wij inmiddels al wel om lachen!

Na een uur gewandeld te hebben kwamen wij aan in Santa Teresia. Volgens de planning zouden wij hier dan om 16.00 uur de trein pakken naar Aquas Callientes. Maar doordat de busschauffeur en de gids niet geheel op de hoogte waren van de juiste route en de rotsenlawine als klap op de vuurpijl ook roet in het eten gooide was het inmiddels al 19.00 uur, wat betekende dat we de trein netttt hadden gemist! De nacht zouden wij dus in Santa Teresia door moeten brengen.. en ondanks dat we iedereen probeerden op te zwepen om de 3uur durende wandeling naar Aquas Callientes in het donker voort te zetten. Helaas zag bijna niemand dit zitten, zelfs onze gids niet.. ze hadden inmiddels niet voor niets de Machu Picchu
'by car' geboekt!!
In Aquas Callientes zou onze groep ook opgesplitst worden in een Engelse en een Spaanse groep. Dit betekende dat wij ons avontuur richting de Machu Picchu voort moesten zetten samen met onze 4 Israelische vrienden en onze gids Benny (Benjamin).

Het hostel waar wij door onze gids naartoe werden geleid stortte van ellende bijna in elkaar en behalve dat wij met elkaar op de kamer sliepen zouden we ook worden vergezeld door tientallen insecten. Heel gezellig al die insecten, maar aan onze Israelische vrienden alleen al hadden wij ook wel genoeg!
´s Avonds hebben wij gezellig met zijn zevenen gegeten zodat we een goede bodem hadden voor het potje kaarten wat we hebben geleerd van onze friends! Hierna kropen wij snel ons bugggggggbedje in want we zouden de volgende ochtend vroeg op moeten staan, de wekker stond nu op 04.00 uur!!

Machu Picchu, dag 2

Ondanks dat wij onze wekker braaf om 04.00 uur hadden gezet vonden we het nodig om heerlijk in ons bugggbedje te blijven liggen zodat wij ons lekker gehaast binnen 10 minuutjes moesten klaar maken.. De dag begon dus alweer goed!
Benny, de gids, stond ons al fris en fruitig op te wachten samen met onze 4 Israelische vrienden. Met zijn allen liepen wij naar het busje die ons halverwege Aquas Callientes zou brengen. Halverwege betekent dat wij het laatste stuk zouden moeten wandelen, wat
ongeveer 3uur zou zijn. Helaas was de weg na 10 minuten rijden geblokkeerd dooor.. je raadt het al.. weer een rotsenlawine.
Dat betekende dat er geen 3uur maar een 7uur durende wandeling op ons te wachten stond!! En dat om 04.30 zonder breakfast en zonder energie. Het eerste obstakel stond ons na 30 voetstappen al op te wachten... Een ontzettend wilde rivier waar wij met een gammele kabelbaan, in een bouwvakkershijskraanbakje, overheen moesten. Bij iedereen zonk hen de moed weer in de schoenen, maar na ongeveer 20 minuten waren we allemaal veilig aan de andere zijde van de rivier! Fieeeuww..

Nu konden wij de wandeling voortzetten, berg opwaards, heerlijk in de regen. Na 3uur wandelen was het nog steeds niet gestopt met regenen en waren wij nog steeds niet in Aquas Callientes aangekomen. Wel hadden we, als drijfnatte katjes, bijna het treinstation bereikt. Een schrale troost was dat wij het laatste stuk in de trein zouden doorbrengen. Althans dat had onze gids in gedachten.... Het treinpersoneel werkte jammer genoeg niet mee, want deze trein was alleen voor locals! En hoe Peruaans wij er ook uit probeerden te zien (niet dat wij daar na die wandeling nog energie voor hadden) het enige wat voor ons in het verschiet lag was weer een wandeling van minstens dezelfde duur! Wij konden ons geluk allemaaal niet op!!!! Omdat het nog steeds regende besloten Hilde en ik, eindelijk maar tochh.. onze poncho´s aan te trekken. Erg charmant zag het er niet uit. Hilde werd al snel de walking condom genoemd en Chantal de klokkenluider van de notre dame... En zoals dat altijd gaat met het aantrekken van poncho´s, en helaas was ook deze keer geen uitzondering...hadden wij nog geen 10 minuten onze haute couture poncho´s aan of het stopt met regenen... Het heeft vervolgens de hele reis niet meer geregend en de zon begon zelfs te schijnen!

Rond 13.00uur kwamen wij steen kapot aan in Aquas Callientes. Gelukkig lag ons hostel helemaal achterin het stadje, dus de wandeling was nog niet over. Het hostel waarin wij zouden overnachten was het Priwa hostel. Daarvan krulden onze mondhoekjes nog een beetje omhoog. We hebben gelijk onze hummers uitgetrokken en zijn gelijk onder de douche gesprongen zodat wij frisde Machu Picchu tegemoet konden gaan.
Onze friends wilden liever als stinkies maar met een volle maag dit wereldwonder bekijken. Dus terwijl wij aan het douchen waren,waren de Israeliers samen met onze gids aan het eten.

Na het maaltje kwamen onze friends met een geweldig nieuw plan (wat wij zelf inmiddels ook al lang hadden bedacht), Het oorspronkelijke plan was eigenlijk om precies dezelfde dodemans route terug te klauteren/rijden/scheuren... verassend genoeg hadden wij hier niet heellll veel zin in en omdat we nog een aantal leuke reisbestemmingen in het verschiet
hebben liggen,hebben we maar besloten om voor de veilige optie te kiezen. Deze veilige optie was een luxe treinticket richting cusco, die we dus diezelfde dag nog hebben veroverd samen met onze israelische friends.

Toen iedereen ready was wilden wij allemaal wel eens zien aan wat voor wereldwonder wij bijna ons leven hadden verloren. Met zijn allen stapten wij in een busje dat ons naar de Machu Picchu reedt, ditmaal hoefden wij geen gevaarlijke bergpassen te trotseren. Na 20minuten kwamen we op de berg aan. Hier kregen we gelijk een leuk souvenir en aandenken aan onze
levensgevaarlijke tocht,namelijk een machu picchu stempel in ons paspoort! Na nog een aantal trappen te hebben beklommen (die konden er ook nog wel bij) stonden we eindelijk op de top en....het was het allemaal dubbel en dwars waard!!! we hadden nog wel 3 ravijnen willen trotseren om dit wereldwonder te kunnen bewonderen! De foto's zeggen vast en zeker genoeg...nadat we genoeg kiekjes hadden gemaakt en een interessante geschiedenis les van onze gids benny achter de kiezen hadden zijn we met zijn allen weer de bus ingestrompeld en regelrecht naar een restaurant gereden. Hier hebben we ons lekker volgegeten en zijn we vervolgens met ronde buikjes in ons instectenvrije-bedje gekropen....

De terugreis hebben we afgelegd zonder enige moeite (deze trein was gelukkig niet alleen voor de locals) waarna we weerveilig in Cusco zijn aangekomen. Hier hadden wij nog 1 dag in het verschiet liggen aangezien onze bus de volgende dag alweer richting Arequipa alias 'de witte stad' zou vertrekken. Wij waren van plan om onze laatste avond in Cusco rustig door te
brengen om even bij te komen,alleen hadden onze israelische vrienden andere plannen.. we hadden het geluk dat één van hen net die dag jarig was en dus waren we uitgenodigt voor een gezellig peruaans/israelisch partijtje in eensoort van bar/club genaamd Mama Afrika. de club
deed zijn naam wel eer aan, want de avond was net 1 grote safaritocht.. we hebben van alles voorbij zien komen, en het peruaanse 'uitgaansleven' is toch wel andere koek dan in nederland. Nadat onze israelische friends ook hun indrukwekkende (..) dansmoves hadden geshowd en gezellig aan hun zoveelste drankje begonnen zagen wij het juiste moment om ertussen uit te knijpen. We zijn lekker onze bedjes ingerolt om vervolgens de volgende dag uitgerust onze bus richting Arequipa te pakken.

Hoofdstuk 2, AREQUIPA/Mountainbiken

Na een 10 urige busreis weer te hebben overleefd, werden we afgezet in de witte stad genaamd Arequipa. Hier zijn we gelijk maar weer een tourist information hokje binnen gerolt om plannen te maken voor de 5 dagen die ons hier te wachten zouden staan.

Het eerste plan was om de vulkaan Chachani te gaan beklimmen per mountainbike, dit leek ons wel een uitdaging en aangezien onze wekelijkse spinninglesjes er tijdens deze reis ook bij inschieten was dit de perfecte eerste activiteit voor Arequipa!
De volgende dag zouden we opgehaald worden en zouden we met een groep aan de tocht beginnen. De volgende ochtend stonden wij braaf in onze sport tenuetjes te wachten op de groep, die tot onze verbazing alleen uit ons tweeen bleek te bestaan. Dus met een prive gids plus chauffeur tot onze beschikking kon onze Tour de Chachani van start gaan!
Het plan was om naar de top te rijden met de auto, waar we vervolgens gedropt zouden worden en met de gids naar beneden mochten racen. Het naar beneden racen was echter nog een leuke opdracht, aangezien het pad bezaaid was met lekkere keien en kiezels en de weg gevuld was met decoratieve hobbels en gaten. De opdracht was dus om continu je rem in te drukken om te voorkomen dat je de bocht niet goed zou nemen en een paar honderd meter een ravijn in zou storten.. (onze handen hebben de 2 dagen daarna niet echt optimaal kunnen functioneren, zelfs een flesje opendraaien was een hele opdracht)Maar na de route richting Machu picchu getrotseerd te hebben was dit natuurlijk appeltje eitje voor ons!
We hebben levend de finish gehaald en chan heeft nog een soort van record neer weten te zetten door leuke 'short way's' af te leggen waar de nodige ervaring voor vereist was!

Hoofdstuk 3, AREQUIPA/CANYON DEL COLCA

We hebben na alle energierovende avonturen van de afgelopen week eerst maar wat chill-dagen ingelast,die we goed hebben benut in arequipa. Zo zijn wij alvast op souvenirsjacht gegaan (we hebben zo'n beetje elk winkeltje ondersteboven gekeerd) en hebben ons backpackersbudget flink weten aan te tasten.. we hebben allebei maar een extra tas aangeschaft om deze souvenirtjes in te kunnen vervoeren.

Vervolgens stond het volgende avontuur alweer op het programma..namelijk condors spotten in de canyon del cola!! Ook deze keer hadden we een tour 'by car' geboekt,om de peruanen toch nog het voordeel van de twijfel te gunnen. Deze tour zou in totaal 2 dagen in beslag gaan nemen.

's Ochtends vroeg tussen half 8 en 8 zouden we opgepikt worden door een busje, waarmee we dan ongeveer een 6 uur durende reis tegemoet gingen. Braaf stonden wij om half 8 met onze hummers klaar voor vertrek en kwam het busje voorrijden. Toen wij instapten daalde de gemiddelde leeftijd meteen met ongeveer 50 procent,het hele busje zat vol met grijze duifjes!
We begonnen met een voorstel-rondje, waaruit al snel bleek dat wij niet de enige Nederlanders in het gezelschap waren. onze mede-landgenoten, Hans en Jansje uut fryslannn waren ook van de partij! (Hier zullen we later meer over vertellen..)
Verder bestond het gezelschap uit 2 fransen, 2 spanjaarden, 1 amerikaan en 1 braziliaan.

Gezellig namen wij tussen onze nieuwe reisgenoten plaats en zo kon de reis naar de canyon beginnen!We waren de eerste straat nog niet uitgereden of onze gids, genaamd Victor Hugo, brandde los met verhalen over van alles en nog wat. We hebben ongeveer 100 verschillende geschiedenislesjes gehad tijdens de reis, erg nuttig en zo blijft onze kennis toch nog een beetje op peil deze 3 maanden. Ook vond onze gids het nodig om om de 10 minuten te stoppen, om bij elk plantje en beestje een nieuw verhaal te produceren en ons de gelegenheid te geven om onze camera's vol te schieten met pittoreske plaatjes. En alsof dat nog niet genoeg was kregen we niet alleen uitleg in het Engels maar ook gratis en voor niets in het Spaans!We zijn dus helemaal op de hoogte van alle feitjes en We weten nu ook alles over lama's, alpaca's en vecunias. Deze hebben we onderweg ook meerdere malen gespot! zie wederom de foto's.

De eerste echte stop was in een stadje genaamd Chivay, wat in een vallei in de middle of nowhere ligt. Hier zouden we onze eerste en tevens enige nacht spenderen. Gezien onze ervaringen met de hostels tijdens onze trip naar de Machu Picchu hadden wij ons ook dit keer al op het ergste voorbereid. Het bleek dat het iedereen in het busje opgesplitst zou worden in verschillende hotels, ja jullie lezen het goed... HOTELS! Geen bug-hostel dit keer, maar een mooie hotelkamer met comfortabele bedden (die uiteindelijk verre van comfortabel bleken te zijn). Wij werden,samen met Hans en Jansje, gedropt in een Hotel ergens in het centrum van Chivay.
(Oja, om even terug te komen op onze nieuwe nederlandse friends.. wij zijn er stellig van overtuigd dat dit de ouders van klaas jan huntelaar zijn!!! HAHAHA, ja ja, echt waar.. eerst twijfelden we nog, maar we weten het nu toch echt zeker! Hans en Jansje Huntelaar! De Huntelaartjes!!)

Hierna kregen we wat tijd om de stad te verkennen om vervolgens met ons gezellige groepje naar de hot springs te gaan die net buiten het dorpje lagen. Daar konden we even heerlijk bijkomen en de hippe zwemkleding van onze reisgenoten bewonderen.

Vervolgens gingen we een hapje te eten in een local-restaurant. In dit restaurant zouden we ook gelijk wat peruaanse muziek voorgeschoteld krijgen plus peruaanse dans! Vooral Chantal heeft hier erg van genoten, hahaha!!! en ik heb mijn buikspieren ook weer even kunnen trainen.. Chan was namelijk zo slim, om samen met onze vriend Hans, aan het hoofd van de tafel te gaan zitten. Hierdoor werden zij natuurlijk gelijk ten dans gevraagd.. en wat voor dans!! Helaas mag ik het filmpje er niet opzetten van chan haar danskunsten met haar hummers aan, maar voor wie het nog graag wil zien..geduld!! ;)

Nadat chantal niet wist hoe snel ze weg moest komen uit het restaurant, zijn we teruggekeerd
naar ons hotelletje om daar de nacht te spenderen. Vervolgens werden we om 5 uur weer uit ons bed getrommeld om onze tocht naar de condors te hervatten.

Vroeg of niet, onze gids had ook nu weer genoeg te vertellen!! Slaapdronken hebben wij zijn verhalen maar braaf aangehoord en na een rustig en geleidelijk tochtje door de bergen konden we eindelijk in de verte de condors al zien cirkelen.
En wat een beesten zijn dat!!! We hebben er in totaal zo'n 20 mogen bewonderen, en ze zijn echt gigantisch. We stonden aan de rand van de colca canyon en de condors cirkelden daar dan omhoog, zodat ze steeds dichter bij kwamen. Ook hier hebben wij uiteraard een aantal kiekjes van! Kortom een super mooi gezicht, en na onze fotosessie te hebben afgerond konden we weer aan onze terugreis beginnen. Deze verliep gelukkig iets sneller dan de heenreis, aangezien Victor Hugo alle plantjes en beestjes al had benoemd, en dus waren we dezelfde middag alweer in Arequipa!

In Arequipa hebben we nog 2 dagen gespendeerd, en we zijn inmiddels alweer aanbeland in Lima! Vandaag was onze laatste dag hier (die hebben we goed benut door dit verhaal te schrijven pffff) en morgen vertrekt ons vliegtuig richting Quito, Ecuadorrrr! De verhalen daarvan zullen spoedig volgen!

Gegroet!

liefs,

Chantal&Hilde

Nazca

Na een dodemans vluchtje te hebben overleefd, 21 uur in de bus te hebben gezeten en een illegaal zwempartijtje te hebben wijgewoond,zijn wij inmiddels in Cusco aangekomen en vonden we het dus hoog tijd voor een nieuw verhaaltje!

Eens even kijken.... als het goed is waren we gebleven bij onze busreis richting Nazca. Na ons laatste berichtje zijn wij al vrij snel met onze prive gids Markos (of Mario of Marco... het is ons nog steeds niet helemaal duidelijk hoe die nou daadwerkelijk heette)richting Nazca vertrokken.

Op donderdag 1 april moesten wij om 07.00 uur klaar staan voor ons hosteltje in Lima zodat wij met de taxi richting het busstation konden vertrekken. Wij, als brave Nederlanders, stonden natuurlijk stipt om 7.00 uur klaar bij de receptie (ja, zelfs hilde was op tijd!)..helaas gaat het hier toch allemaal iets relaxter en zijn ze hier niet zo van de tijden. Vandaardat we uiteindelijk rond een uur of 8,samen met onze prive gids in een taxi (waarvan de banden er nog net niet onder wegrolden en de stoelen nog net niet door de bodem heen zakten)vertrokken richting het busstation. Eenmaal op het busstation aangekomen stond er een gigantische rij voor de balie, en dan bedoelen we ook écht gigantisch!Deze rij slingerde helemaal naar buitenover het tankstation heen en nog verder de vergetelheid in. Onze gids kreeg bijna een hartverzakking toen hij deze rij zag, en wilde in gedachte volgens ons liever rechtsomkeerd maken... toch sloten wij met zijn drietjes braafachteraan in de rij.

Wij met onze loei zware backpacks op in de rij! Onzegids beveelde ons namelijk aan deze lekker op te houden, want zo zouden én onze spiertjes lekker getraind worden én was de kans kleiner dat ze er met onze gigantische backpacks vandoor gingen. Dit hebben we maar liefst een uur volgehouden,de work-out voor die dag hadden wij er dus ook alweer op zitten!!
Nahet uurtje te hebben overleefdhadden wij onze bustickets richting Nazca eindelijk bemachtigd, en zaten wij met onze blonde koppies in een bus tussen allemaal ras echte Peruaantjes, die (zo vertelde onze gids) hun familie gezellig op gingen zoeken omdat het uitgerekend dit weekend één of ander feestweekend was waarop alle Peruaantjes vrij waren. (vandaar ook de lange rij).

Onze backpacks lagen naar ons idee redelijk veilig in het bagage ruim, uiteraard beveiligd met onze dubbele sloten!dus de 6uur durende busreis kon beginnen. Eigenlijk is de reis heel erg goed verlopen, en we zijn ertijdens deze busreisachter gekomen dat zwart rijden er hier in Peru niet in zit! Onderweg zijn wij namelijk ongeveer 20keer gecontroleerd op onze bustickets (daar kunnen ze bij de NS nog wat van leren!), en niet door één Peruaanse controleur, nee.. door 20 verschillende! Je moet eventjes voorstellen hoe dat gaat... in Lima stapte er op het busstation eenPeruaantje in die de spits af mocht bijten en de kaartjes als eerste controleerde, nadat zijn job erop zat werd hij er ergens in de middle of nowhere uitgekickt waarna de bus vervolgens doodleuk verder reed. Na een half uurtje stopte de bus opeens, dus wij schrokken op uit onze comfortabele stoeltjes en dachten oooohneeeede bus wordt overvallen, maar nee hooorr!! Er staptenamelijk midden in de busshbussheen tweede Peruaanse controleur in die weer op precies dezelfde wijze onze kaartjes gingen controleren.En waarna ook hij zijn taak had uitgevoerd mocht hij de bus weer verlaten, om midden in de woestijn lekker bij te kleuren. En zo ging dat de hele busreis door.. van goede arbeidsvoorwaarden hebben ze hier zeker niet gehoord konden wij na deze busrit dus wel concluderen!

Uiteindelijk hebben wij ongeveer 8uur in de bus gezeten, maar gelukkig zijn wij heelhuids en met al onze bezittingen in Nazca aangekomen dankzij onze geweldige gids! De arme man moest van zijn baas helemaal met ons meereizen om vervolgensde volgende dag weer dezelfde reis terug te maken....

Eenmaal in Nazca aangekomen zijn we gelijk naar ons nieuwe Hostel gegaan,die we zonder problemen konden vinden aangezien onze gids ons nog een stukje verder wou vergezellen.Dezelfde avond hebben wij nog een tour de Nazca gedaan samen met een Ierse jongen die ons wel even de omgeving wou laten zien!Tijdens deze tour liepen we langs een, nogal luxe, hotel. De ier vertelde enthousiast dat hij daar diezelfde dag lekker had gezwommen,en dat ook wij er gewoon gratis in mochten.

Wij,als gierige hollanders, vonden ditnatuurlijk een goed plan en aangezien de temperatuur in Nazca zo rond de 35 graden ligt,hebben wij de volgende ochtend gelijk onze bikini's aangetrokken en zijn we (gratis) het zwembad ingedoken! Hier hebben wij de heleochtend en middag vertoefd, en nadat wij terugkwamen in het hostel enaan de receptioniste vertelde overons chille dagje en ons gratis entree voor het zwembad, werd ons metopen mond verteld dat dat ten strengste verboden is en dat er een flinke som geld moet worden neergeteld als je daar een middagje wilt zwemmen!

Na dit zwemavontuurzijn wij verder Nazca ingegaan, een heelschattig en leuk dorpje! Helaas waren er meer toeristen op het idee gekomen om dit schattige dorpje te bezoeken,waardoor wij bijna op elke hoek van de straat wel tegen een Engelse/Amerikaanof Duitser opbotsten.
Dereden dat deze toeristen(inclusief wijzelf) Nazca bezoeken,zijn uiteraard de zeer bekende Nazca-lijnen! Voor degenen die hier nog nooit van gehoord hebben, schaam je! en een korte uitleg:

De lijnen van Nazca zijn geogliefen, tekeningen in het zand van de pampa's van Jumana en Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. Het is er bijna altijd windstil en er valt nauwelijks regen,hierdoor zijn de geogliefen duizenden jaren bewaard gebleven. (voor meer uitleg zie wikipedia.........)

We hebben ons dus maar door de eerste de beste propper bij een reisorganisatie naar binnen laten sleuren, en een privé vlucht over de Nazca lijnen laten aansmeren. Deze privé vlucht zou dan de volgende dag plaatsvinden, om 8 uur 's ochtends waarbij we om half 8 's ochtends zouden worden opgepikt door een taxi.

Braaf stonden wij uiteraard om half 8 klaar voor ons hostel, waar we uiteindelijk een kwartier te laat werden opgepikt door een taxi met airco!! Wat weer eens wat anders was dan de krotjes die we tot nu toe gewend zijn... Hiermee werden we naar het vliegveldje van Nazca vervoerd. Eenmaal op het vliegveldje aangekomen werden we uit de taxi gegooid, door de duane heen getrokken, en het vliegtuigje ingeduwd.
Om half 9 steeg ons hypermoderne,ruime, absoluut niet gammele vliegtuigje op. Het was echt een prachtig gezicht om zo tussen de bergtoppen door te vliegenmet de geogliefen op de achtergrond!! Helaas was Hilde's maag iets minder enthousiast, waardoor Hilde eigenlijk alleen van de 1e vijf minuten en van de 1ste geogliefheeft kunnen genieten.. Gelukkig hield Chantal's maag het (iets) langer vol, waardoor we toch nog een paar mooie kiekjes hebben kunnen schieten! Deze zullen wij uiteraard straks er weer even bijvoegen. Een kwartiertje, 50 rondjes en 3 kotszakjes verder begon Chantal's maag toch ook wat tegen te sputteren... Hierdoor hebben wij de rest van de vlucht met het fototoestel in de ene hand, en het kotszakje in de andere hand moeten doorbrengen. Al met al was het het allemaal wel dubbel en dwars waard, en het is echt een ongelofelijk mooie ervaring!! Zekerweten een aanrader voor degene die zich ooit aan zo'n vluchtje durft te wagen...

Na ons dodemans vluchtje zijn wij diezelfde avond nog vertrokken richting Cusco. Voor deze busreis durfden wij ons echter niet weer tewagen aan de lokale bussen, aangezien we dit keer geen Markos tot onze beschikking zouden hebben en aangezien deze reis toch wel iets langer zou gaan duren (namelijk 15 uur). Vandaar dat wij met Cruz del Sur, om 8 uur's avonds (watuiteindelijk half 10 's avonds werd.. we zijn er inmiddels aan gewend dat de tijdendie je afspreekt hier niet veel voorstellen) zijn vertrokken richting Cusco! Het was een lange busreis,waarbij ook dit keer Chantal haar maagniet helemaal op voorbereid was.Hier zijn wij dus inmiddels veilig en wel aangekomen in ons derde hostel, en ja ja.. de eerste week zit er alweer op! Ook bij dit hostel hadden wij enkele problemen met ons slot,wat bij deze dus al een gewoonte begint te worden. Wij kregen hem namelijk weer niet op slot, en voordat wij het tweede peruaanse kapotte slot op onze naam zouden hebben staan hebben we 's nachts maar gewoon een tafel voor de deur geschoven zodat er niemand binnen kon komen! De volgende ochtend kwamen wij er echter achter dat je het slot dus helemaal niet van buitenaf open kan doen als je geen sleutel hebt, dus de tafel laten we vannacht maar achter wegen...

Vandaag hebben we de dag gespendeerd in tourist informations en lokale reisorganisaties, om de geschikte tour naar de Machu Picchu te vinden. Dit is ons uiteindelijk gelukt, en we hebben ook voor Cusco dus al weer een aardige planning staan. Morgenochtend (dinsdag) vertrekken we namelijk met een busje in de richting van de Machu Picchu.. welke richting is ons niet helemaal duidelijk,aangezien het mannetje van de organisatie 3 x in gebrekkig engels een andere uitleg gaf over welke route we zouden gaan afleggen, waarbij wij ons er na de 4e uitleg maar bij neer hebben gelegd, we wachten wel af..Maar we gaan dus in ieder geval richting de Machu Picchu! Deze tour zal ongeveer 3 dagen gaan duren, waarbij we de 2e dag (woensdag) ook daadwerkelijk de Machu Picchu gaan beklimmen.

We houden jullie op de hoogte, en de verhalen over de Machu Picchu zullen spoedig volgen!!

Veel liefs, dit keer vanuit Cusco!

Chantaal Hemmon & Hylde Robertoes

PS muchos gracias voor alle leuke reacties!!!

Lima

Buenas noches allemaal!!

Hier het eerste berichtje vanuit Lima! We zijn er nog geen 2 dagen,maar hebben alweer een hoop beleefd!

Om het gemakkelijk maar vooral tijdrovend te maken zullen wij bij het begin beginnen. Maandagochtend om 11.15 zou ons vliegtuig een KLM, wat ons zeer geruststellend in de oren klonkopstijgen vanaf Schiphol. Opstijgen om 11.15 betekent om 09.00 door de gate en rond 05.00 vertrekken vanuit Winsum, want vanAmsterdam naar Lima vliegen is een wereldreis, maar vanaf Winsum naar Amsterdam midden in de spits ook!

Eenmaal op Schiphol aangekomenwerd die geruststellendegedachtevan hetKLM vliegtuigeen beetje in twijfel gebrachtwant ons vliegtuig had als enige vertraging.
Na emotioneel afscheid te hebben genomen van onze naasten;) kon onze reis dan echt gaan beginnen!

Om de resterende 3uur voordat ons vliegtuig vertrok door te komen, hebben we de laptop erbij gepakt waarna wijons nog even slap lachten om al onzefoto's van Mallorca. Toen we om 11.15 konden 'boarden' kwamen wij de eerste Peruaanse vrouwtjes met lange zwarte vlechten en mooie kleurrijke rokken al tegen, bovendien viel het ons op dat wij ongeveer de enige Nederlanders waren die het vliegtuig richting Peru gingen pakken,aangezien de rest allemaal vanaf andere internationale vluchten kwam. We konden dus al aardig wennen aan het idee dat wij in Lima straks een attractie op zich waren, want samen met twee Scandinavische meisjes waren wij de enige vier blondharigen aanboord (met utizondering van de stewardessen). Nadat wij met groenlicht en een harde YESSSSS, waardoor wij gelukkig niet alsnog gefouilleerd hoefden te worden, door de detectorpoortjes kwamen kon de twaalfurige vlucht beginnen.

Een twaalfurige vlucht is ontzettend lang maar daar hebben ze bij de KLM van alles op bedacht, zo kun je ontzettend veel films kijken van 2012 tot Alice in Wonderland aan toe.. en bovendien krijg je allemaal culinaire hoogstandjes voorgeschoteld. :P Onze vakantie konden we dus met een rond buikje beginnen, het is alleen een beetje jammer dathet onmogelijk is omdit allemaal binnen te houden na een taxi rit hier in Lima.. maar daarover later meer.

Toen de landing bijna in gang kon worden gezet werden we verblijdt met papieren voor de Douane, zo kwamen al dieSpaanse lessen van spreken en schrijventoch nog een beetje van pas HAHAHA! Uiteindelijk concludeerden wij dat de helft van de in te vullen gegevens tochoverbodig waren dus dat hebben wij voor het gemak open gelaten, nu nog maar hopen dat de mannetjes bij de douane dit een beetje konden waarderen...

Nadat het vliegtuig rond een uurtje of 6 locale tijd veilig was geland en wij al onze spullen hadden verzameld verlieten wij het vliegtuig, de stewardessen wensten ons nog veel plezier enzeiden datwe voorzichtig moesten zijn. Gelukkig hadden wij dat laatste nog niet eerder gehoord. :P
Eerst zouden wij onze half ingevulde papiertje bij de Douane moeten inleveren. Nadat wij alle Douane mannetjes en vrouwtjes grondig hadden bestudeerd besloten wij bij het liefst uitziende mannetje in de rij te gaan staan. Helaas was de liefst uitziende ook de traagste en best controlerende,hoewel ze half ingevulde velletjes papier op school gemakkelijk innamen doen ze dat hier bij de Douane in Peruhelaas niet! Tot onze grote opluchting werden wij uiteindelijkzonder problemenhet land ingelaten.
En na de ene opluchting kwam de ander want onze backpacks kwamen ook nog alséén van de eersten en konden we dus zo doorlopen naar de aankomst hal.
Hier zouden we worden opgehaald door mensen van ons hostel, die zouden dan een bordje omhoog houden waar onze namen op zouden staan. Wij dachten dus dat daar in die aankomsthal ongeveer 3 mannetjes zouden staan...nou niet dus! Er stonden er wel een stuk of 30, en natuurlijk geen één met onze namen erop! Hahaha de eerste tegenvaller.. we hebben nog wanhopig een halfuur daar rondgelopen om toch nog even goed alle bordjes te bestuderen, maar helaas.. uiteindelijk hebben wij een taxichauffeur aangesproken (die natuurlijk geen engels kon en we dus met handen en voeten moesten uitleggen waar we heenmoesten) alleen de 2e tegenvaller was dat wij eigenlijk ook niet precies wisten waar we heenmoesten, we waren namelijk zo slim om het adres van het hostel niet op te schrijven. Wij dus, samen met het taxichauffeurtje, naar de info balie, waar ze gelukkig wel engels spraken én het adres op konden zoeken.

Na deze leuke start in Peru kropen wij vermoeid bij de taxichauffeur in de auto. We dachten hier even bij te kunnen komen na al dat gesjouw met onze backpacks,maar helaas...dit was niet het geval. Het schijnt hier namelijk onmogelijk te zijn de verkeersregels te handhaven,wij zijn zelfs tot de conclusie gekomen dat hier helemaal géén regels gelden! Als er staat dat je 50 mag rijden wordt er 100 geredenen als je leven je lief is loop je hier vooral NIET rustig over een zebrapad, het schijnt namelijk een grote moeite te zijn hiervoor even op de rem te trappen. Ook de toeter is een soort van communicatiemiddel hier, i.p.v. het knipperlicht aandoen om aan te geven dat je in wil voegen wordt er gewoon getoeterd dat de bestuurder eraan komt en dat de andere automobilisten dus aan de kant moeten gaan. Dit systeem werkt dus ook niet echt optimaal ,aangezien het in Lima 1 grote file is. (Hier hebben wij trouwens al wel een oplossing voor bedacht, als alle auto's hier namelijk APK gekeurd zouden worden denken wij dat er misschien 1 op de 10 over zou blijven...weg files!)
Chantal heeft dus inmiddels besloten hier haar rijbewijs te gaan halen, aangezien je hier waarschijnlijk het papiertje al krijgt als je de auto kunt starten en weet waar de koppeling+versnelling zit en niet te vergeten natuurlijk de toeter kunt vinden!

Uiteindelijk waren we rond8 uurin het hostel,waar we gelijk een rondleiding kregen te beginnen bij onze eigen kamer. We hadden een luxe suite geboekt voor ons tweetjes met een warm welkom, helaas stond bij dit warme welkom de champagne niet koud maar zat er een kakkerlak aan de binnenkant van de deur! Nadat Hilde de kakkerlak van de deur had verwijderd en hem de gang in lanceerde, waar wij vervolgens niet meer doorheen durfden,konden we verder met de rondleiding. Kortom het is een simpele kamer met een prive badkamertje, zie foto's. Ook met de deur hadden wij enkele problemen, zo pastte de sleutel niet en nadat wij het slot geforceerd hadden viel de deurkruk eraf (dat krijg je me zulke spierballen). Nadat wij dit bij de receptie hadden gemeld lachten zij ons vierkant uit, ze wisten de deurkruk er zo weer opzetten met als gevolg dat het slot niet meer optimaal functioneert. Genoeg over onze kamer!

Toen onze 24-uurse activiteiten zonder slaap erop zaten zijn we snel ons comfortabele bed in gedoken. We hebben heerlijk geslapen en werden voor de verandering vroeg wakker. We besloten er gelijk op uit te gaan en de stad te gaan verkennen. Dit deden we natuurlijk niet zonder onze handige slotjes op onze lowe alpine tasjes! De slotjes op onze tasjes waren niet de enige veiligheidsmaatregelen die we hadden getroffen (aangezien iedereen zo paniekerig doet over de veiligheid hier), onze backpacks hadden wij namelijk aan elkaar én aan het bed vastgeketend. Een kaart kregen we bij de 'receptie',waardoor we inzagen dat Lima toch eigenlijk een stuk groter is dan we in de eerste instantie dachten..

We zijn begonnen in onze 'hood' waar we ook overnachten, in Miraflores. Hier liepen wij met onze kaart als echte toeristen over straat, wat we achteraf misschien beter niet hadden kunnen doen. Een tekort aan aandacht hadden we hierdoor namelijk niet. We werden ongeveer om de 10 meter aangesproken door een vriendelijk peruaantje (opmerkelijk dat het alleen maar mannen waren...) die belangstellend vroeg of we de weg wel konden vinden en waar we naar op zoek waren. Uiteindelijk hebben we de kaart maar opgeborgen en zijn we naar een informatiepunt gegaan waar ons verteld werd dat we het beste een taxi konden nemen naar Lima-centrum. Hier zijn namelijk de mooiste bezienswaardigheden.

Een taxi zoeken is hier in principe niet erg moeilijk,aangezien 8 van de 10 auto's die hier rondrijden zich een taxi noemen... nadat we alle taxi's + chauffeurs die langsreden grondig hadden gekeurd hadden we uiteindelijk een vriendelijke,tandloze peruaan uitgekozen die we er nog het meest betrouwbaar uit vonden zien. Op weg naar Lima-centrum kwamen we een aantal bezienswaardigheden tegen waarvan onze aardige chauffeur vol enthousiasme met zijn spaanse gebrabbel over vertelde. Helaas bleek ons spaans tot onze grote spijt tocheen beetje gebrekkig waardoor we vooral lief lachten en knikten zodat hij dacht dat we het begrepen. Aangekomen op de Plaza de Armas begon onze tour door de stad. Hier zullen we een aantal foto's van bijvoegen zodat jullie een beetje een sfeerimpressie krijgen. Aan veiligheid ontbrak het in ieder geval niet in dit deel van de stad, aangezien op elke hoek van de straat een politieagent 'druk' aan het werk was.

Aan de Plaza de Armas ligt de pittoreske Catedral de Lima. Hier hebben wij uiteraard een bezoekje aan gebracht en dit was zeker de moeite waard. Hier zullen wij ook wat foto's van bijvoegen!

Aan het einde van de middag dachten wij eindelijk een rustmomentje te kunnen pakken in het park, Parque Kennedy. Helaas zaten we hier nog geen 5 minuten toen een groep peruanen op ons afstapten en ons een vraag stelden wijzend op hun fotocamera. Wij dachten natuurlijk dat wij een foto van hen moesten maken, maar ze wilden tot onze verbazing 1 voor 1 met óns op de foto! Ze kunnen ons hier dus toe gaan voegen aan de bezienswaardigheden van Lima;)

Als afsluiting van de dag hadden we goede voornemens om te gaan koken in ons hostel. Maar schijnbaar hebben de mensen hier nog nooit van een supermarkt gehoord, want na heel Lima afgespeurd te hebben stonden we nog steeds met lege handen. Nadat wij onze goede voornemens even achter wege hadden gelaten, zijn we de Pizza Hut binnen gestapt (die hebben ze hier dus wel!).

Nu zitten we op de patio ons verhaal te typen,de temperatuur is hier namelijk nog steeds aangenaam. Vandaag hadden we de hele dag zon, 30 graden! (Zie ook de leuke foto's met boeren armpjes... ) Het plan is om morgen naar Playa Waikiki te gaan, dit is een populair surfers strandje en overmorgen vertrekken we richting Nazca. Helaas was de touring bus die ons hierheen zou vervoeren al helemaal volgeboekt voor de komende dagen, met als gevolg dat we even moesten gaan improviseren. We moeten nu dus met de lokale bussen, wat wel iets riskanter schijnt te zijn. Gelukkig hebben we wel mazzel, want onze hostelbaas zou toevallig a.s. donderdag ook richting Nazca vertrekken... we hebben dan dus onze eigen privé gids (ook al spreekt hij geen woord Engels).

Dit was het eerst voor nu, haha en we denken dat jullie hiermee wel meer dan voldoende op de hoogte zijn!

Nos mantendremos en contacto!

Heel veel liefs vanuit Lima,

Chantal&Hilde